رويكردهاي روان‌ درماني روان‌ پزشكان و روان‌ شناسان ايراني

Psychotherapy approaches of Iranian psychiatrists and psychologists

مقدمه: از چند دهه گذشته و با عبور از نسل اول و دوم رويكردهاي روان درماني توجه متخصصين و روان درمانگران به گسترش رويكردها و به حداكثر رساندن اثربخشي آن ها جلب شده است. اين پژوهش با هدف بررسي توصيفي-تحليلي رويكردهاي روان درماني در بين روان شناسان و روان پزشكان ايراني در سال هاي 1393 تا 1395 انجام شد. روش كار: حجم نمونه شامل 300 نفر از درمانگران متخصص و فوق تخصص روان پزشكي، دارندگان مدرك دكتري تخصصي و كارشناس ارشد بود. جمع آوري اطلاعات به صورت پرسش نامه قلم و كاغذي و با مراجعه به محل كار آزمودني ها در شهرهاي شيراز و تهران انجام گرفت و هم توسط شبكه هاي مجازي و پرسش نامه ي الكترونيكي در تمام شهرهاي ايران صورت گرفت. پرسش نامه ي محقق ساخته شامل اطلاعات جمعيت شناختي از قبيل جنسيت، سن، سابقه كار درماني، عضويت هيات علمي و غيره بود كه در اختيار آزمودني ها قرار مي گرفت. اين پرسش نامه هم چنين شامل يك سئوال با 12 گزينه بود كه رويكرد روان درماني افراد مورد مطالعه را مورد سنجش قرار مي داد. تحليل اطلاعات با استفاده از آزمون هاي توصيفي، مجذور خي و با كمك نرم افزار SPSS انجام شد. يافته ها: رويكردهاي روان درماني با شيوع نامتوازني بين آزمودني هاي اين مطالعه توزيع و برخي رويكردها به طور ويژه مورد توجه قرار داشته و توسط تمام روان درمانگران مورد استفاده قرار مي گرفتند. در تمامي مقاطع تحصيلي، رويكرد شناختي-رفتاري بالاترين ميزان استفاده و ترجيح را به خود اختصاص داد. نتيجه گيري: اين مطالعه با توجه به ضرورت و نياز جامعه به رويكردهاي موثر روان درماني و مداخله هاي روان شناختي كاربردي در بستر فرهنگ ايراني، انجام شد و ميزان استفاده از رويكردهاي مختلف روان درماني را در بين نمونه اي از روان پزشكان و روان شناسان، نشان داد.

Introduction: Since past decades by transmission from first and second psychotherapy waves, specialists and psychotherapists are taken special consideration into psychotherapy effectiveness. This research aimed to evaluate psychotherapy approaches of Iranian psychiatrists and psychologists (2014 to 2016). Materials and Methods: Sample consists of 300 psychiatrist, and psychologist with Ph.D. and master degree. Data gathering carried on by paper and pencil questionnaire in Shiraz and Tehran cities and also by web base questionnaire in all cities of Iran. Researcher made questionnaire consisted of demographic questions such as gender, age, history of work and faculty member and etc. Questionnaire also contains a question with 12 options asking about psychotherapist approaches. The data analyzed through descriptive tests, chi-square and SPSS software. Results: Psychotherapy approaches found with skew distribution among psychotherapists. Results show that just some psychotherapy approaches are practical and psychiatrists or psychologists just prefer some specific approaches. Cognitive-behavioral approach has highest rate of use and preference in all academic degrees. Conclusion: The importance and requisiteness of psychotherapies and effective psychological interventions in Persian culture lead us to conduct this research in Iranian psychotherapist. The results showed the use rates of psychotherapy approaches among Iranian psychiatrists and psychologists.