بررسي نقش ابعاد مدل پنج عاملي تكانشگري و افزايش سن در اختلال در تنظيم هيجاني مردان

Investigating the role of dimensions of UPPS-P model of impulsivity and age increasing in men’s emotion dysregulation

مقدمه: با توجه به اهميت شناسايي عوامل موثر بر اختلال در تنظيم هيجاني به منظور طراحي مداخلاتي جهت ارتقاي تنظيم هيجاني در گروه هاي سني مختلف، پژوهش حاضر با هدف بررسي نقش ابعاد مدل پنج عاملي تكانشگري و افزايش سن در اختلال در تنظيم هيجاني مردان انجام شد. روش كار: تعداد 294 نفر به شيوه نمونه گيري در دسترس از بين جمعيت عمومي مردان 60- 18 شهر تهران انتخاب و با استفاده از مقياس رفتار تكانشي پنج عاملي، مقياس دشواري در تنظيم هيجان و پرسش نامه جمعيت شناختي مورد ارزيابي قرار گرفت. داده ها بر مبناي آزمون همبستگي پيرسون و تحليل رگرسيون سلسله مراتبي و با استفاده از نسخه 22 نرم افزار SPSS مورد تحليل قرار گرفت. يافته ها: يافته ها حاكي از آن بود كه به استثناي هيجان خواهي رابطه ي معني داري بين تمام ابعاد تكانشگري و سن با اختلال در تنظيم هيجاني وجود دارد. نتايج تحليل هاي رگرسيون نيز حاكي از آن بود كه ابعاد تكانشگري و سن نقش معني داري را در پيش بيني اختلال در تنظيم هيجاني دارند و 0/47 درصد از كل واريانس آن (F=40.67, P<0.01).را تبيين مي كنند. از بين متغيرهاي پيش بين فقدان پشتكار (t=3.66, P<0.01),، فوريت منفي (t=5.98, P<0.01),، فوريت مثبت (t=2.81, P<0.01),و سن (t=-2.14, P<0.01) سهم معني داري را در پيش بيني اختلال در تنظيم هيجاني داشتند. نتيجه گيري: اگر چه سهم ابعاد تكانشگري در پيش بيني اختلال در تنظيم هيجاني نسبت به سهم سن بسيار برجسته تر و نشان دهنده اهميت تكانشگري در اختلال در تنظيم هيجاني است اما سن نيز داراي سهم معني داري در پيش بيني اختلال در تنظيم هيجاني است و افزايش سن با استفاده بهتر از راهبردهاي تنظيم هيجاني و كاهش اختلال در تنظيم هيجاني همراه است.

Introduction: Given the importance of identifying factors influencing emotion dysregulation in order to design interventions to promotion emotion regulation in different age groups, present study aimed to investigating the role of dimensions of UPPS-P model of impulsivity and age increasing in men’s emotion dysregulation. Materials and Methods: The number of 294 subjects were selected through available sampling from men general population of Tehran city and were assessed employing UPPS-P Impulsive Behavior Scale, Difficulties in Emotion Regulation Scale, and demographic questionnaire. Data were analyzed based on Pearson correlation test and hierarchical regression analysis using version 22 of SPSS software. Results: The findings showed that there were significant coloration between all dimensions of impulsivity, with the exception of sensation seeking, and age with emotion dysregulation. Results of regression analysis showed that dimensions of impulsivity and age have significant role in prediction of emotion dysregulation and explain 47 percent of total variance of it (F=40.67, P<0.01). Among the predictor variables lack of perseverance (t=3.66, P<0.01), negative urgency (t=5.98, P<0.01), positive urgency (t=2.81, P<0.01), and age (t=-2.14, P<0.01) had significant contribution in the prediction of the emotion dysregulation. Conclusion: Although the contribution of dimensions of impulsivity in the prediction of the emotion dysregulation is much more prominent than age and shows the importance of impulsivity in emotion dysregulation, age also has significant contribution in prediction of emotion dysregulation and increasing in age is accompanied with better using emotional regulation strategies and reducing in emotion dysregulation.