اثربخشي درمان شناختي ـ رفتاري گروهي بر اضطراب اجتماعي، خودكارآمدي اجتماعي و نشخوار فكري در دانشجويان با اختلال اضطراب اجتماعي

The Effectiveness of Group Cognitive-behavioral Therapy on Social Anxiety, Social Self-efficacy and Rumination

پژوهش حاضر با هدف تعيين اثربخشي درمان شناختي ـ رفتاري گروهي بر اضطراب اجتماعي، خودكارآمدي اجتماعي و نشخوار فكري دانشجويان دختر انجام شده است. روش پژوهش حاضر از نوع آزمايشي (طرح پيش آزمون و پس آزمون- پيگيري با گروه كنترل) بود. با استفاده از نمونه گيري تصادفي ساده از بين 338 دانشجوي دختر در محدوده ي سني 29-20 سال به كمك پرسشنامه هاي اضطراب اجتماعي واتسون و فرند (SAQ)، پرسشنامه خودكارآمدي براي موقعيت هاي اجتماعي (SESS) و مقياس پاسخ هاي نشخواري (RRS) و مصاحبه تشخيصي افراد واجد شرايط( داراي نمره برش تشخيصي اضطراب اجتماعي) بر اساس DSM- IV-TR ، 16 نفر انتخاب و به صورت تصادفي در دو گروه آزمايش و كنترل (براي هر گروه 8 نفر) قرار گرفتند. گروه آزمايش 8 جلسه درمان شناختي – رفتاري گروهي را دريافت كردند، اما گروه كنترل تحت درمان خاصي قرار نگرفتند. و دو ماه پس از پايان درمان پيگيري اجرا گرديد. آزمودني هاي هر دو گروه قبل و بعد از مداخله و دو ماه پيگيري، پرسشنامه هاي SAQ، SESS، RRS را تكميل كردند. براي تحليل داداه ها، روش هاي آمار توصيفي و آزمون تحليل كواريانس بكار برده شد. نتايج آزمون تحليل كواريانس نشان داد كه بين ميانگين نمرات اضطراب اجتماعي، خودكارآمدي اجتماعي و نشخوارفكري دو گروه (كنترل و آزمايش) تفاوت معناداري وجود دارد. همچنين نتايج در پيگيري دو ماهه نيز تفاوت معناداري را نشان داد(05/0≥P). با توجه به يافته هاي فوق مي توان چنين نتيجه گرفت كه درمان شناختي ـ رفتاري گروهي در كاهش اضطراب اجتماعي و نشخوار فكري و افزايش خودكارآمدي اجتماعي دانشجويان دختر با اختلال اضطراب اجتماعي موثر است و تغييرات ايجاد شده در پيگيري دو ماهه تقريباً پايدار باقي ماند

The aim of this research was to analyze the effectiveness of the cognitive-behavioral group therapy on social anxiety, social self-efficiency and rumination of female students. This was an experimental study (pre-test, post-test and follow-up with control group plan). By using a simple random sampling method, out of 338 female students with the age range of 20-29 using Watson & Friend Social Anxiety Questionnaire (SAQ), Self-efficiency Questionnaire for Social Situations (SESS) and Rumination Responses Scale (RRS) and the eligible individuals diagnostic interview(having social anxiety diagnostic cut-off score) based on DSM-IV-TR,16 subjects have been selected and randomly placed in two groups of experimental and control (8 for each group).The experimental group received 8 cognitive-behavioral group therapy sessions, but control group did not undergo any special treatment. Two months after treatment termination, follow-up has been conducted. Subjects in both groups before and after the intervention, and two-month follow-up questionnaire, SAQ, SESS, RRS completed. To analyze data, descriptive statistical methods and covariance analysis test have been applied. The covariance analysis test results showed that there was a meaningful difference between the mean scores of social anxiety, social self-efficiency and rumination of the two groups (control& experiment). Also, results showed a significant difference in a two-month follow-up (p<0.05). Regarding the mentioned findings, it can be concluded that the cognitive-behavioral group therapy is effective in reducing social anxiety and rumination and increasing social self-efficiency of female students with social anxiety disorder and the changes created almost remained stable after a two-month follow up