اثربخشي بستة آموزشي روان شناختي رانندگان بر رفتارهاي دوستانه و احساس خصومت رانندگان اتوبوس هاي درون شهري تهران

هدف: هدف از انجام پژوهش حاضر، بررسي اثربخشي بسته آموزشي روان شناختي بر رفتارهاي دوستانه و احساس خصومت در رانندگان اتوبوس هاي درون شهري تهران بود. روش: اين پژوهش از نوع شبه آزمايشي با طرح پيش آزمون - پس آزمون تك روي است. نمونه با روش در دسترس انتخاب شد كه شامل 209 نفر از رانندگان شركت واحد اتوبوس راني شهر تهران بود. اين آزمودني ها به صورت تصادفي در چهار گروه تقسيم شدند و آموزش ها را دريافت كردند. براي جمع آوري داده ها از شركت كنندگان خواسته شد در دو مرحله پيش آزمون و پس آزمون به مقياس رفتارهاي دوستانه (ريزمن، 1983) و سياهه احساس خصومت ردفورد – ويليامز (ويليامز، 1998) پاسخ دهند. يافته ها: يافته هاي پژوهش نشان داد كه مداخله حاضر به افزايش ميانگين مربوط به زيرمقياس هاي رفتارهاي دوستانه و كاهش ميانگين احساس خصومت منجر شده است؛ اگرچه اين كاهش، تفاوت معني داري را در ميزان خصومت آزمودني ها بين پيش آزمون و پس آزمون ايجاد نكرد. بحث و نتيجه گيري: بسته آموزشي حاضر توانسته است رفتار دوستانه و برخي خرده مقياس هاي آن را بهبود بخشد؛ اما بر احساس خصومت موثر نبوده است.