عنوان مقاله :
نقش انقلاب اسلامى ايران در شكل‌گيرى و استمرار شوراى همكارى خليج [فارس]
عنوان به زبان ديگر :
THE ROLE OF THE ISlAMIC REVOLUTION OF IRAN IN THE FORMATION and CONTINUATION OF THE PERSIAN GULF COOPERATION COUNCIL
پديد آورندگان :
طبرى، تقي دانشگاه امام صادق عليه السلام
كليدواژه :
انقلاب اسلامى , شوراى همكارى خليج [فارس] , جنگ ايران و عراق , جزاير سه‌گانه
چكيده فارسي :
اعلام موجوديت شوراى همكارى خليج فارس در فوريه 1981 حاصل و برآيند طبيعى تلاش‌هاى شش كشور عربستان سعودى، بحرين، كويت، امارات عربى متحده، قطر و عمان براى حفظ امنيت دسته جمعى نبود، بلكه معلول تحولات شگرف اواخر دهه 1970 و به ويژه انقلاب اسلامى ايران ـ كه ديدگاه تجديد نظر طلبانه داشت ـ است. مقاله حاضر با دست مايه قرار دادن تأثير فرضيه‌هاى موجود در تشكيل و استمرار اين شورا، نگاهى اجمالى به كارنامه و كاركرد شوراى همكارى در طول جنگ تحميلى و حمايت سياسى آن از ادعاى امارات در مورد جزاير سه‌گانه ايرانى دارد. بديهى است، تلاش در جهت رفع سوء تفاهمات موجود و تصحيح عمل كرد ناصواب شوراى همكارى توسط اعضاى آن مى‌تواند به تقويت اعتماد متقابل و توسعه روابط منطقه‌اى ايران با شوراى همكارى و مآلا كم رنگ شدن حضور نيروهاى بيگانه در خليج فارس كمك مى‌كند.
چكيده لاتين :
The Persian Gulf Cooperation Council's coming into existence in February 1981 was not the natural result of the attempts of the six countries, Saudi Arabia, Bahrain, Kuwait, United Arab Emirates, Qatar, and Oman to maintain their collective security, but it was the result of the outstanding changes in late 70s especialhy the Islamic Republic of Iran which had reformative goals in mind. The present paper, resorts to the existing hypotheses about the formation and continuation of the Council to have a brief look at the accomplishments of the Council during the imposed war on Iran and its political support of the UAE's claim alout the three Islands. Obviously, the removal of the existing misunderestandings can strengthen the mutual trust and the development of Iran's relationship to the Council, which consequently leads to the weakening of the presence of foreign military forces in the region.
