روش‌شناسى انديشه سياسى در فلسفه غربِ تمدّن اسلامى

The political thought methodology of the west of the Islamic civilization

مفاله حاضر به «روش‌شناسى انديشه سياسى در فلسفه غربِ تمدن اسلامى» اختصاص دارد. فلسفه غرب تمدن اسلامى به انديشه‌هاى فلسفى در آرا و آثارِ فيلسوفانى چون ابن طفيل، ابن باجه و ابن رشد اطلاق مى‌شود. اينان برخلاف متفكران شرق تمدن اسلامى، مانند ابن‌سينا، روش‌شناسى ويژه‌اى در حوزه دانش سياسى داشتند. بنيادى شرعى براى عقل در حوزه سياست قائل بودند و در عين حال احكام شرعى سياست يا سياست شرعى را به اعتبار يافته‌هاى عقل برهانى، حمايت و نقد مى‌كردند. از اين حيث نوعى روش‌شناسى معطوف به «روش تأويل» در فلسفه غرب اسلامى شكل گرفت، كه امروزه به هرمنوتيك اسلامى يا هرمنوتيك ابن رشد معروف است. مقاله حاضر به توضيح روش شناختى اين نظريه و نتايج آن در حوزه دانش سياسى پرداخته است.

This paper studies the methodology of political thought in the west of the Islamic civilization. The philosophy of the west of the Islamic civilization refers to the philosophical thoughts in the works of philosophers such as Ibn-Tofeil, Ibn-Bajeh, and Averos. Contrary to the thinkers of the east of the Islamic civilization such as Avecina, they had a specific methodology in political science. They believed that political reason had its roots in religion and at the same time supported and criticised the religious precepts of politics_ religious politics_ with logical reasoning. Thus, a kind of methodology centered on interpretation formed in the philosophy of the west of the Islamic civilization. It is now called the Islamic hermeneutics or the Averosian hermeneutics. This paper is a methodological analysis of the theory and its implications for the political science.