دلالت آيات و روايات بر ناروا بودن كشتار جمعي

The Implication of Verses of Quran and Narrations on the Prohibition of Massacre

از موضوعات مهمي كه مورد توجه حقوق دانان قرار دارد، حفظ جان انسان هاي بي گناه در هنگامه درگيري هاي نظامي است. از آنجا كه اغلب تلفات جنگ ها مربوط به انسان هايي است كه مستحق مرگ نيستند، نهادهاي حقوقي در سال هاي اخير، تلاش فراگيري براي توقف كشتارجمعي نموده اند. آنچه در اسناد بين المللي راجع به ممنوعيت كشتارجمعي ملاحظه مي شود، اين واقعيت است كه در صورت عدم تفكيك انسان ها ، افرادي كه نقشي در جنگ ندارند، كشته مي شوند. بنابراين ضروري است كه در هر حمله اي، تفكيك كاملي براي مشخص شدن اهداف نظامي و غير نظامي انجام شود. اين اصل تفكيك كه در اسناد حقوق بين الملل سابقه اي نه چندان دور دارد، در آيات قرآن كريم و بيان پيامبر (صلي الله عليه و آ له) و اهل بيت (عليهم السلام) مورد تاكيد قرار گرفته است. يكي از شواهد قرآني درباره اصل تفكيك و منع كشتار جمعي، آيه بيست و پنجم از سوره فتح است كه به اصل ياد شده با تعبير «لو تزيلوا لعذبنا الذين كفروا منهم» اشاره دارد.

One of the important issues for jurists is the protection of innocent people in military incidents. Since mostly war casualties include those who do not deserve to be killed، judicial institutions in last recent years have extensively strived to stop massacre. In the international instruments what have been considered regarding the prohibition of massacre is the fact that if persons are not distinguished from each other، the result would be the destruction of those who do not play role in the war; therefore، it is essential that in every attack a complete distinction must be made to recognize the military or civilian objectives. The “Principal of Distinction”، which in the international legal instruments goes back not to a long time ago، is emphasized in the verses of the Holy Qur'an and the words of the Prophet (PBUH) and his innocent Progeny (PBUTH)، as well. One Qur’anic example of The Principal of Distinction and Prohibition of Massacre is the verse Fath: 25 that refers to this Principal by the phrase of “Law Tazayyalu La-?Adhdhabna al-Ladhin Kafaru Minhum” (if they were separate We would certainly have chastised the disbelievers).