واكاوي زمينه هاي همگرايي ايران و پاكستان (تبيني از سه رويكرد ژئوكالچر، ژئواكونومي و ژئوپليتيك)

Analysis of fields of convergence of Iran and Pakistan (a statement of 3 approaches of Geoculture, Geoeconomy and geopolitics)

اهميت بررسي روابط همگرايي ايران و پاكستان از اين حيث است كه طي چند دهه اخير(بخصوص پس از انقلاب)، به تبع از مسائلي (معمولا ايدئولوژيك) دو كشور دوست و همسايه چنانچه شايسته است نتوانستندمناسبات قابل قبولي را داشته باشند. به همين دليل عقيده عام سرشت مناسبات ايران و پاكستان را بحراني، غيرقابل اعتماد و واگرا مي داند. بر اين اساس، اين پژوهش در پي پاسخ به اين سوال است كه ايران و پاكستان ً چگونه مي توانند روابط همگرايي را تجربه كنند؟ فرضيه مطرح شده اين است، عليرغم تنش هاي بسياري( و بعضا ناخواسته) كه وجود دارد بستر هاي همگرايي و روابط مطلوب دو كشور مهيا است. به صورت تاريخي دو كشور داراي، پيوندهاي فرهنگي(ژئوكالچري)، ژئوپليتيكي و جغرافيايي فراواني اند؛ اين مهم خود مدخلي است براي نيل به روابط مطلوب تر در ساير زمينه ها- به طوري كه دو كشور قادرند با مشاركت بهتر و جدي تر در گروه بندي هاي منطقه اي نظير: پيمان سياسي- اقتصادي شانگهاي و پيمان اقتصادي اكو، سازمان كشورهاي اسلامي و گروه موسوم به دي هشت؛ با ماهيت دو گانه ژئوپليتيك- ژئواكونومي روابط مابين را ارتقاء ببخشند. همچنين صادرات و واردات غير انرژيك (كالاهاي غير نفتي) و انرژيك (منابع گازي و ساير منابع فسيلي) مي تواند بخش از روابط ژئواكونوميك ايران و پاكستان باشد. اين پژوهش بر اساس ماهيت و روش؛ توصيفي- تحليلي محسوب مي شود. اطلاعات مورد نياز به شيوه اسنادي و با مراجعه به منابع معتبر چون كتب، مقالات و گزارش هاي معتبر گردآوري شده است.

The importance of investigating relations of convergence of Iran and Pakistan is due to the fact that during several recent decades (especially، after Islamic revolution of Iran)، they could not make acceptable relations as what is deserved because of some problems – mostly ideological ones - between two friend and neighbor countries. This fact results in the general opinion that the nature of relations of Iran and Pakistan is critical، unreliable، and divergent. On this basis، this research attempts to answer the question of how Iran and Pakistan can experience convergent relations. The research hypothesis is that، despite the current tensions between the two countries، which are mostly unwanted، there are opportunities for convergence and desired relations between the two countries. Historically، both countries have many cultural (geocultural)، geopolitical، and geographical relations. This can lead to achieving more desired relations in other fields so that two countries can be able to promote mutual relations with better and more serious participation in regional groupings such as political-economical treaty of Shanghai، economical treaty of ECO، Islamic Countries Organization، and the group called D-8 with dual nature of geopolitics–geoeconomics relations. In addition، the exports and imports of nonenergic (non–oil goods) and energic sources (gas sources and other fossil sources) can be part of Geo-economic relations between Iran and Pakistan. This research is a descriptive-analitical study. The research data has been gathered in documentary method referring to valid sources such as books، published papers، and valid reports.