اسلام و روابط بين الملل : رويكرد هستي شناختي

Islam and International Relations: Onthological perspective

مطالعاتي كه در مورد اسلام و روابط بين الملل شده است، عمدتاً نگاه تك ساحتي به موضوع داشته اند؛ به اين معني كه يا از منظر اسلام به روابط بين الملل اشاره شده و يا از نگاه روابط بين الملل به مطالعه موضوعات روابط بين الملل مثل جنگ و صلح در اسلام اشاره شده است. اگر بخواهيم از نظر هستي شناسانه به رابطه اسلام و روابط بين الملل بپردازيم، لازم است بدانيم چه هستي و موجوديتي براي اسلام در مطالعه روابط بين الملل قايل هستيم. مقاله حاضر چهار هستي و موجوديت براي اسلام در مطالعه روابط بين الملل را بررسي مي كند: اسلام به مثابه دين؛ اسلام به عنوان ايدئولوژي (بنيادرگرايي اسلامي)؛ اسلام به معني هويت (نگاه سازه انگارانه) و در نهايت اسلام به مثابه اخلاق بين الملل. در اينجا ضمن پرداختن به هر يك از اين هستي ها موضوعات مبتلابه در روابط بين الملل مورد بحث قرار مي گيرد. اما در نهايت فرضيه مقاله اين است كه اسلام به مثابه اخلاق بين الملل امكان بهتري براي مطالعه مسايل بين المللي فراهم مي سازد.

Studied on the relation between Islam and IR up now mentioned them from one side to side; the world divide into two or more sections from the Islamic view and introducing the Islam as a new challenge of the world in IR surveying's. Knowing the better understanding needs what entity to be taken of Islam from the onthologically. Four entities of Islam discusses here: Islam as religion، Islam as Ideology (Islamic Fundamentalism)، Islam as identity and Islam as international ethics. Main theme of the paper is to delineate the latter as the best entity that compromised it to IR course.