عنوان مقاله :
چشم انداز علم سياسى اسلامى و ايرانى نوين
عنوان به زبان ديگر :
The future of the new Islamic and Iranian political science
پديد آورندگان :
صدرا، عليرضا دانشگاه تهران
كليدواژه :
علم سياسى اسلامى , علم سياسى طبيعى , علمى سياسى پوزيتيويستى , علم سياسى فرا مدرنيستى , فلسفه سياسى , فلسفه علم سياست , روش شناسى علوم سياسى
چكيده فارسي :
هژمونى آموزه‌هاى علمى سياسى مدرنيستى و فرامدرنيستى غربى پارادايم غالب علمى و آموزشى سياسى دانشگاه‌ها و حتى تدريجاً مراكز علمى، آموزشى و پژوهشى حوزوى را در مى‌نوردد. بحرانى بودن و بحران زايى دانش سياسى جديد، از سويى، پيشينه و پشتوانه مدنى ايرانى و اسلامى، از سوى ديگر و نيز هوشمندى، نوگرايى و باورمندى نيروها و نهادهاى ايران اسلامى، تجديد يا تأسيس دانش سياسى را ايجاب مى‌كنند. اصلاح ساختار سياسى و علمى كشور همراه با ترسيم و اجراى طرح و برنامه راهبردى، زايش يا بازسازى اين چنين دانش سياسى متعادل، متعال وكارآمدى را فراهم مى‌سازد. مقاله حاضر گذرى به اين فرايند دارد؛ فرايند گذار دانش سياسى طبيعى ماكياوليستى - هابزى به دانش طبيعى سياسى و نمودشناسانه پوزيتيويستى، و اين دانش به دانش يا آموزه‌هاى علمى سياسى فرامدرنيستى، و آن به علم سياسى اسلامى و ايرانى يا علم سياسى انسانى، متعادل و متعالى. دانش سياسى اسلامى و ايرانى متشكل است از فلسفه سياسى عقلانى و استدلالى، فلسفه سياسى و حيانى و تفهمى ودانش سياسى تجربى و عرفى اعم از انسان‌شناسى سياسى، جامعه‌شناسى سياسى، اقتصاد سياسى و مديريت سياسى.
چكيده لاتين :
The hegemony of the postmodernisnt, and modernist political sciences teachings of the West is gradually overwhelming not only the dominant political scientific and educational paradigms of Iranian universities but also the seminary schools scientific research and educational centers. The crisis in the new political sciences requires Iranian and Islamic social backgrounds, in addition to, genious, modernism, and self-confidence of the Islamic and Iranian forces and institutions, on the one hand, and the rebirth of the political science, on the other hand. Reforming the political and scientific structure of the country, along with depicting and executing the strategic projects, secures the rebirth and reconstruction of such a moderate and highly efficient political science. The present paper is a general study of this process; the process of moving from a Machiavellian and Hobbsian natural political science to a positivist, ontological, natural political science, and from this science to the postmodernist political science teachings, and from there to the.
