فرسودگي شغلي در پرستاران و تأثير آن بر اهمال‌كاري در آنان

JOB BURNOUT IN NURSES and ITS IMPACT ON THEIR NEGLIGENCE

پيش‌ زمينه و هدف: فرسودگي شغلي امروزه به‌عنوان يكي از مشكلات شايع در مشاغل مختلف مخصوصاً حرفه‌ پرستاري مورد شناسايي قرار گرفته است. فرسودگي شغلي يكي از عوامل اصلي در كاهش بازده­، ايجاد عوارض جسماني و رواني مي ­باشد. تأثيرات فرسودگي شغلي گاهاً موجب اهمال كاري در مشاغل نيز مي­ شود كه از پيامدهاي اهمال­ كاري مي­توان به تأخير انداختن عمدي كار و وقت كشي را نام برد. هدف از اين مطالعه بررسي فرسودگي شغلي و تأثير آن بر اهمال ­كاري پرستاران مي باشد. مواد و روش ­كار: اين مطالعه از نوع توصيفي - همبستگي مي­باشد، كه بر روي 110 نفر از پرسنل پرستاري شاغل در شهرستان يزد كه به‌صورت نمونه‌گيري طبقه‌بندي تصادفي ساده انتخاب شدند، صورت گرفت. براي جمع‌آوري داده‌ها از دو پرسشنامه فرسودگي و اهمال‌كاري استفاده شد. براي تجزيه‌ و‌ تحليل داده‌ها از آمار توصيفي و استنباطي در نسخه 22 نرم‌افزار SPSS و مدل‌سازي معادلات ساختاري با استفاده از نرم‌افزار Pls استفاده شد. يافته­ ها: نتايج تحقيق نشان داد با وجود ارتباط معني‌دار ميان ابعاد فرسودگي شغلي و اهمال‌كاري، بعد مسخ شخصيت تأثيري بر اهمال‌كاري نداشته و خستگي عاطفي و كاهش موفقيت داراي بيشترين تأثير مي‌باشند. همچنين ابعاد فرسودگي شغلي تنها در حدود 0/25 از سازه‌ اهمال‌كاري را تبيين مي‌كنند و مردان پرستار نسبت به زنان پرستار اهمال­ كار­ترند. وضعيت بيمارستان‌ها نيز در تمامي ابعاد و سازه‌ها در وضعيت نسبتاً مطلوبي قرار دارد. بحث و نتيجه‌گيري: با توجه به در نظر گرفتن يك سازه به‌عنوان متغير پيش بين اهمال‌كاري، مقدار تبيين شده (0/25) مقدار قابل‌توجهي است و مديران مي‌توانند با استفاده از تمهيداتي از قبيل ارتقاء انگيزه، افزايش رضايت شغلي، كاهش فشار و تنش محيطي، برنامه‌هاي بازآموزي براي بهبود عملكرد سازمان به رفع هرچه بيشتر فرسودگي كمك نمايند.

Background & Aims: Job burnout is recognized as one of the common problems in different jobs nowadays; especially in nursing. Job burnout is one of the main factors in reducing the efficiency and causing physical and psychological issues. This may lead to remissness that some of the consequences of which are stalling for time and deliberately delaying. The aim of this study is to evaluate the effect of job burnout on nurses' remissness. Material & Methods: This study is cross-sectional. It was conducted on 110 nurses working in Yazd, who had been selected using simple random classified sampling. Burnout and remissness surveys were conducted to acquire data and validity and reliability of the surveys were confirmed by logical validity test and Cronbach's alpha. This data was analyzed by descriptive and inferential statistics, using 22nd version of SPSS and structural equation modeling, using PLS. Results: Although the result showed a significant association between aspects of job burnout and remissness, depersonalization doesn’t have any effects on remissness. Emotional exhaustion and failure in success, however, have the greatest impact on it. Also job burnout aspects are accounted for only about 0.25 of the remissness structures and male nurses are more remiss than female nurses. Situation of hospitals in all aspects and structures are in a relatively appropriate condition. Conclusion: Considering a structure as the variable of remissness, the offered amount (0.25) is significant and managers can help to lower job burnout by using arrangements such as strengthening motivation, increasing job satisfaction, reducing environmental stress and tension, and on-job training programs to improve the performance of organization.