شكاف هاي اجتماعي نوپديد و مسأله ي ثبات پايدار: با نگاهي به ايران امروز

در قرن 21 اين پاردايم فرهنگ است كه با كاربست مفاهيم نوپديدي مانند سبك زندگي، خود ابرازي، نافرماني مدني، هويت جنسي، برابري خواهي كيفي و مواجهه مسئولانه، درصدد توضيح روندهاي ممكن در آينده پيش روست. به باور او گروه هاي زنان و خوشه هاي تمايزطلب، موتور محركه اين نظم نوپديد هستند. بر مبناي سخن بورديو، مقوله شكاف هاي نوپديد و اصل تفاوت، به مفهومي دوران ساز در جهان معاصر بدل شده اند و با دگرديسي شدن جامعه از تهديد پذيري خارجي به آسيب پذيري داخلي، مي توان ادعا كرد كه ركن موتر امنيت پايدار و ثبات قابل اتكا، موقعي حاصل مي شود كه افراد جامعه، به جاي اين كه جزء منفعل جامعه باشند به عضو مولد آن بدل شوند. بر اين مبنا، مبحث مديريت شكاف ها و پيشگيري از تبديل شدن شكاف عادي به گسست خسارت بار، نخستين دستور كار سياست ورزي مدرن خواهد بود مقاله حاضر با اتكا به پارادايم تورن، مقام فرهنگي در تمهيار تحولات را بنيادين مي بيند و با تمركز روي اشكال نوپديد شكاف اجتماعي (مانند شكاف نسلي، شكاف اقتصادي مبتني بر شان، شكاف قوميتي فرهنگ گرا به جاي شكاف قوميتي خشونت خواه و تجزيه طلب و خود ابرازي جنسيت پايه) در پي آزمون اين فرضيه است كه: شكاف هاي كلاسيك، تغيير نقش داده و به جاي معارضه جويي عمودي، در قالب نفوذ فراگيري افقي ادامه حيات مي دهد. يافته هاي پژوهش حاكي از آن است كه شكاف هاي نوپديد نسلي، سبك زندگي و جنسيتي، با بهره گيري از پتانسيل هاي دموكرانيزاسيون و نيز اقتصادي شدن حيات اجتماعي، در پي خود ابرازي فزاينده و سهم خواهي استراتژيك، رشد مداوم و مؤثري را پشت سر مي نهد.