اثربخشي مدل تنظيم هيجان گروس بر تحمل آشفتگي هيجاني و پرخوري هيجاني

Effectiveness of Gross emotion regulation model on emotional distress and emotional eating behavior

هدف پژوهش حاضر بررسي اثربخشي مدل تنظيم هيجان گروس بر پريشاني هيجاني و رفتار خوردن هيجاني دانشجويان دختر با اضافه وزن دانشگاه آزاد واحد كرج است. از بين كليه دانشجويان دختر دوره كارشناسي دانشگاه آزاد اسلامي واحد كرج در سال 1396 با در نظر گرفتن معيارهاي ورودي، تعداد 40 نفر با روش نمونه گيري در دسترس، انتخاب و بطور تصادفي در دو گروه آزمايش و گواه گماشته شدند. به منظور تعيين سطح پريشاني هيجاني افراد از پرسشنامه مقياس دشواري در تنظيم هيجان (DERS) با يك مقياس كلي و شش خرده مقياس استفاده شد. سپس مدل تنظيم هيجان گروس(2007) در 8 جلسه 90 دقيقه اي براي گروه آزمايش اعمال شد و داده­هاي حاصل از مرحله پيش آزمون و پس آزمون گروه گواه و آزمايش با استفاده از برنامه آماري SPSS در سطح معني­ داري 0/05 تحليل شدند. با استفاده از آزمون تحليل كواريانس نشان داد كه مدل تنظيم هيجان گروس بر پريشاني هيجاني و خرده مقياسهاي آن و نيز رفتار خوردن هيجاني در دانشجويان دختر بيش وزن دانشگاه آزاد واحد كرج اثر بخش است و تفاوت دو گروه در مرحله پس آزمون به لحاظ آماري معنادار است. برنامه ي مداخله پس از خاتمه درمان، كاهش چشمگير پريشاني هيجاني و تعداد دفعات پرخوري بواسطه تنظيم هيجان در شركت كنندگان گروه آزمايشي نسبت به گروه گواه مشاهده شد. اين يافته نشان داد روشي كه در آن احساسات تنظيم شوند بر كاهش رفتار خوردن هيجاني بواسطه كاهش پريشاني هيجاني اثرگذار است.

Objective: The purpose of this study was effectiveness of Gross emotion regulation model on emotional distress and emotional eating behavior on overweight female students of Islamic Azad University of Karaj. Method: undergraduate female students of Islamic Azad University In 1395, considering the inclusion criteria, 40 patients were enrolled and randomly assigned to experimental and control groups. In order to determine the level of emotional distress Difficulties in Emotion Regulation Scale (DERS) With an overall scale and its six subscales were used. Then Gross emotion regulation model, during the eight sessions of 90 minutes was applied to the experimental group. Data from pre-test and post-test experimental and control groups, were analyzed at a significance level 05/0. Results: Analysis of covariance showed Gross emotion regulation model on emotional distress and its six subscales and emotional eating behavior of overeating female students of Islamic Azad University of Karaj is effective. The difference between the two groups at post-test, a statistically significant difference. p0/005. Conclusion: after Intervention program, a significant reduction in emotional distress and eating behavior due to emotion regulation in the experimental group than the control group were observed. These findings suggest that the way in which emotions are set on eating behavior by reducing emotional distress is effective.