رابطه ي واكنش نسبت به لكنت با كيفيت زندگي افراد داراي لكنت زبان

Studying the relationship between reactions to the stuttering and quality of life experienced by individuals affected by stuttering

گاهي توانايي هاي زباني در انسان به علل شناخته يا ناشناخته دچار اختلال و آسيب مي شود و يكي از اختلالات مهم و شناخته شده در زمينه ي توانايي هاي زباني و گفتاري، لكنت است. در گفتار و رفتار افراد لكنتي ويژگي هاي عاطفي، رفتاري و شناختي خاصي وجود دارد كه به طور اختصاصي به احساسات، رفتارها و نگرش هايي اشاره دارد كه مربوط به فرايند برقراري ارتباط است. هدف پژوهش حاضر، تعيين رابطه ي بين واكنش نسبت به لكنت (شناختي، عاطفي و رفتاري) با كيفيت زندگي افراد داراي لكنت بود. بدين منظور، طي يك پژوهش توصيفي، 50 نفر از جامعه ي افراد داراي لكنت زبان مراجعه كننده به كلينيك گفتاردرماني شهر اصفهان به شيوه ي نمونه گيري در دسترس انتخاب و از نظر تجربه ي فرد از لكنت زبان، مورد آزمون قرار گرفتند. نتايج همبستگي و رگرسيون چندگانه نشان داد كه بين واكنش نسبت به لكنت (شناختي، عاطفي و رفتار ي) با كيفيت زندگي افراد داراي لكنت زبان همبستگي منفي و معناداري وجود دارد. يافته هاي اين مطالعه نشان مي دهد كه بين واكنش نسبت به لكنت (شناختي، عاطفي و رفتاري) با كيفيت زندگي افراد داراي لكنت رابطه وجود دارد و هم چنين واكنش هاي شناختي، عاطفي و رفتاري مي تواند كيفيت زندگي افراد داراي لكنت زبان را پيش بيني كند. بر اين اساس، ارايه ي مداخلات به هنگام توسط متخصصين و درمانگران ضروري به نظر مي رسد.

Occasionally, the speech abilities of individuals are impaired for known or unknown reasons and stuttering is one of these deficiencies. There are particular emotional, behavioral, and cognitive characteristics in stutters’ speech and manner that are specifically related to feelings, behaviors, and attitudes associated with the process of communication. The purpose of this study is to determine the relationship between cognitive, emotional, and behavioral reactions to the stuttering and the quality of life experienced by individuals who suffer from stuttering. Therefore, through a descriptive correlative research, 50 individuals diagnosed with stuttering were selected through convenience sampling method from clients population referred to Speech Therapy Clinic in Esfahan and evaluated for their experience of stuttering (the Overall Assessment of the Speaker's Experience of Stuttering Questionnaire (OASES-A). Data analysis by correlation matrix and multiple regressions determined that there is a negative and significant correlation between cognitive, emotional and behavioral responses to stuttering and the severity of impact of stuttering on individual's life experience. Furthermore, cognitive, emotional and behavioral reactions can predict the severity of stuttering effect on the quality of life experienced by individuals who suffer from stuttering. Hence, timely intervention by appropriate professionals seems necessary.