ريسك سيستمي، حكمروايي مطلوب شهري و چالش انباشت مازاد در اقتصاد متروپليتن (نقدي بر بنيادگرايي بازار آزاد)

Systemic risk, Good governance and urban Excess accumulation Metropolitan challenges in the economy (Critique of the free market fundamentalism)

اين مقاله از چشم‌انداز نظريه متأخر ريسك سيستمي انديشمندان بزرگ اقتصاد سياسي همانند ديويد هاروي، جيوواني اريگي، جان بلامي فاستر، جوزف استيگليتز به مقوله اقتصاد متروپليتن مي‌نگرد كه در واقع بستر بالقوه بحران‌هاي ادواري است. ريسك سيستمي مسبوق به نظريه بحران مازاد انباشتي است كه در اقتصاد سياسي ماركسيستي بحث شده است. اما تفاوت عمده ريسك سيستمي با نظريه ماركسيستي در بستر تحقق آن است. بستر تحقق ريسك سيستمي سرمايه‌داري مالي و اعتباري متأخر است اما بستر نظريه پردازي مازاد انباشت، سرمايه‌داري صنعتي و توليد انبوه فورديستي بود. گفتمان غالب سياست شهري موازي با انباشت مازاد، تمركزگرايي، دولت رفاه و شهرداري‌گرايي بود در حالي كه در ريسك سيستمي بيشتر بر نوعي انتظام فضايي و اجتماعي - اقتصادي پسافورديستي تأكيد مي‌شود كه بيشتر بر انسجامِ پراكنده ناشي از اتفاق اجتماعات محلي و سياست شهري متكثر و حكمروايي مطلوب متكي است.

The present article focuses on metropolitan economy which is in fact a potential platform for periodic crisis, from the view point of the recent theory of systematic risk proposed by great scholars of political economy, such as David Harvey, Jivany Origi, John Belami Faster, and Joseph Estiglitz. Systematic risk is informed by accumulated surplus challenge which is discussed in Marxist theory. But the main difference between systematic risk and Marxist theory is in the platform in which it is realized. Systematic risk is realized in modern financial and credit capitalism, while accumulated surplus theory is realized in industrial capitalism and Fordist manufacturing. Dominant debate in urban policy is parallel with accumulated surplus, concentration, prosperity government and municipalism, while systematic risk mainly emphasizes on a kind of spatial, social-economical post Fordist system and scattered consistency caused by local social events and multiplied urban policy and good governance.