اثربخشي روش واقعيت درماني بر كاهش نشانه هاي اختلال نافرماني مقابله اي در دانش آموزان پسر

the effectiveness of reality therapy on the oppositional defiant disorder (ODD) symptom reduction among the students of the fifth and sixth grade in the city Tehran

پژوهش حاضر به منظور تعيين اثربخشي روش واقعيت‌درماني بر كاهش نشانه‌هاي اختلال نافرماني مقابله‌اي در دانش‌آموزان پسر پايه پنجم و ششم دبستان در شهر تهران انجام شد. روش پژوهش، از نوع آزمايشي با طرح پيش‌آزمون- پس‌آزمون با گروه كنترل بود. جامعه آماري پژوهش را دانش‌آموزان پسر پايه پنجم و ششم دبستآن‌هاي پسرانه شهر تهران در سال تحصيلي 94-1393 تشكيل مي‌دادند. نمونه‌گيري به روش تصادفي خوشه‌اي چند‌مرحله‌اي انجام شد. پس از تكميل پرسش‌نامه نشانه‌هاي مرضي كودكان توسط معلمان، 30 دانش‌آموز كه در شاخص نافرماني مقابله‌اي پرسش‌نامه نشانه‌هاي مرضي كودكان نمره بالاتر از نمره برش كسب كردند، انتخاب شدند و به صورت تصادفي در دو گروه آزمايش و كنترل گمارده شدند. دانش‌آموزان گروه آزمايش 10 جلسه 90 دقيقه‌اي روش واقعيت‌درماني را دريافت كردند. بعد از پايان جلسات، پس‌آزمون از آن‌ها به عمل آمد. براي تحليل آماري داده‌ها نيز از روش تحليل كوواريانس استفاده شد. بر اساس نتايج به دست آمده، در گروه آزمايش، نسبت به گروه كنترل، در مرحله پس‌آزمون كاهش معناداري در شدت نشانه‌هاي اختلال نافرماني مقابله‌اي مشاهده شد. با توجه به يافته‌هاي اين پژوهش، روش واقعيت‌درماني، منجر به كاهش نشانه‌هاي اختلال نافرماني مقابله‌اي در دانش‌آموزان مي‌شود و مي‌توان از آن به عنوان يك روش مداخله‌اي مؤثر استفاده كرد.

The present study has been carried out to explore the effectiveness of reality therapy on the oppositional defiant disorder (ODD) symptom reduction among the students of the fifth and sixth grade in the city Tehran. The methodology has been of a quasi-experimental nature with a pretest posttest design and a control group. The statistical population has been composed of the male students of the fifth and sixth grade of the city Tehran in the academic year 1393-1394 and sampling was carried out by the multistage cluster random one. After the Children Symptom Inventory 4 (CSI-4) had been filled in by the teachers, 30 students with the points higher than the cut-off point in CSI-4 were selected and randomly assigned to the experimental and control group. The former group received 10 reality therapy sessions each for 90 minutes after which a posttest was given to them. To analyze the statistical data, a covariance method was applied as a result of which a meaningful reduction (p>0.001) was observed in the posttest intensity of ODD symptoms for the experimental group in comparison to the control one. Given the findings of the study, reality therapy is believed to contribute to the reduction of ODD symptoms among the students, rendering it as an effective intervention method.