تاثير الگوي آموزش خوش بيني به روش ايفاي نقش بر كاهش افسردگي نوجوانان دختر كم بينا

The effect of optimism training model by role-playing on reduce depression rate of low-vision teenager girls

هدف پژوهش حاضر تعيين تاثير الگوي آموزش خوش ­بيني به روش ايفاي نقش بر كاهش افسردگي نوجوانان دختر كم ­بيناي شهر تهران بود. پژوهش با روش نيمه­ آزمايشي و طرح پيش‌آزمون - پس‌آزمون با گروه گواه انجام شد. تعداد 20 دختر نوجوان كم­بيناي افسرده كه در مقطع راهنمايي مدرسه نابينايان نرجس تهران در سال تحصيلي 92- 1391 مشغول به تحصيل بودند، با استفاده از روش نمونه­ گيري در دسترس انتخاب و با روش تصادفي در دو گروه آزمايش و گواه جايگزين شدند. شركت­ كنندگان گروه آزمايش طي ده جلسه يك ساعته به­ صورت گروهي آموزش ايفاي نقش را دريافت كردند، اما به گروه گواه آموزشي در اين زمينه داده نشد. داده­ هاي پژوهش به‌وسيله آزمون افسردگي كودكان و نوجوانان جمع ­آوري و با آزمون تحليل كوواريانس تحليل شد. نتايج نشان داد آموزش خوش ­بيني به روش ايفاي نقش در كاهش افسردگي نوجوانان كم­ بينا تاثير معنادار داشته است. بنابراين، مي­ توان نتيجه گرفت كه آموزش خوش ­بيني به روش ايفاي نقش مي­تواند بر كاهش افسردگي نوجوانان كم­ بينا تاثير نسبتاً پايداري داشته باشد.

The aim of the present study was to determine the effect of optimism training model by role-playing on reducing the rate of depression among low-vision girls in city of Tehran. This study was a quasi-experimental design with pretest- posttest with control group. For this mean, the available sampling method was used. 20 low-vision teenager girls with depression in “Narjes Blind School”, in the 2011 to 2012 academic year, was selected and randomly assigned in experimental and control groups. Experimental group during ten sessions were trained by group role-play, but the control group did not receive any training in this area. The research data collected by ‘adolescence and children depression test’ (CADS) and analyzed using ANCOVA test was used. The obtained results indicated that the training of optimism by role-playing have a significant impact in reducing of low-vision teenager depression