تاثير اميددرماني گروهي بر رضايت از زندگي مردان با ناتواني جسمي - حركتي

The Effect of Group Hope Therapy on Life Satisfaction of Physical-Motor Disable Men's

هدف پژوهش حاضر تعيين تاثير اميد درماني گروهي بر رضايت از زندگي در مردان با ناتواني جسمي- حركتي بود. پژوهش به روش آزمايشي و طرح پيش آزمون پس آزمون با گروه گواه اجرا شد. جامعه ي - آماري شامل تمامي مردان با ناتواني جسمي حركتي تحت پوشش سازمان بهزيستي شهر كامياران در سال 95-1394 بودند. از ميان اين گروه با استفاده از روش نمونه گيري در دسترس تعداد 30 نفر انتخاب و به طور تصادفي در گروههاي آزمايش ( 15) نفر و گواه ( 15) نفر جايگزين شدند. شركت كنندگان گروه آزمايش مداخله ي اميد درماني را طي 8 جلسه دريافت كردند. براي جمع آوري داده ها از پرسشنامه ي رضايت از زندگي استفاده شد. نتايج تحليل كوواريانس، فرضيه ي پژوهش مبني بر تاثير اميد درماني بر رضايت از زندگي مردان با ناتواني جسمي حركتي را تاييد كرد و نشان داد كه شركت كنندگان گروه آزمايش نسبت به شركت كنندگان گروه گواه در پس آزمون به طور معناداري رضايت از زندگي بيشتري داشتند. بنابراين، ميتوان نتيجه گرفت كه اميد درماني گروهي موجب افزايش رضايت از زندگي در مردان با ناتواني جسمي حركتي شده است و روش مناسبي براي مداخلات رواني آموزشي مربوط به مردان با ناتواني جسمي حركتي محسوب ميشود.

The purpose of this study was to investigate the effect of group hope therapy on life satisfaction of physical-motor disable men's. The research method was experimental with pretest-posttest control group. The statistical population of study included all the physical-motor disable men's under welfare organization of Kamyaran city in 2015-2016 year, That among them by using available sampling, 30 men’s were selected, and randomly assigned in experimental (15 individuals) and control (15 individuals) groups. The experimental group had received 8 sessions of hope therapy. To collect data on life satisfaction questionnaire (1985) was used. Data were analyzed by covariance statistical method. Findings indicated that the research hypothesis effect of hope therapy on life satisfaction of physical-motor disable men's had been proven and physical-motor disable men's of experimental group in comparison with control group, in posttest had a significantly high life satisfaction. So, we can conclude that hope therapy has a significant effect on increase of life satisfaction of physical-motor disable men's. So the method used in this study is an appropriate method for psycho-educational interventions, counseling in men treated with physical-motor disability.