تاثير تكنيك خودآموزش‌دهي در بهبود عملكرد خواندن و خودكارآمدي تحصيلي دانش‌آموزان نارساخوان

Self-instructional techniques effectiveness on reading performance and academic self-efficacy in dyslexic students

نارساخواني رايج‌ترين مقوله ناتواني يادگيري است كه به تأخير و نارسايي در توانايي خواندن مربوط مي‌شود و با نارسايي قابل ملاحظه در پيدايش مهارت‌هاي شناخت واژگان و فهم مطالب خوانده‌شده مشخص مي‌شود. براين اساس هدف پژوهش حاضر تعيين تأثير تكنيك خودآموزي بر مهارت‌هاي خواندن و خودكارآمدي تحصيلي دانش‌آموزان با نشانگان نارساخواني بود. پژوهش با روش نيمه‌آزمايشي و طرح پيش‌آزمون پس‌آزمون با گروه گواه انجام شد. جامعه آماري در اين پژوهش، شامل تمامي دانش‌آموزان دختر نارساخوان پايه‌هاي سوم و چهارم ابتدايي شهرستان ‌كرج بوده است كه در سال تحصيلي 93-1392 مشغول به تحصيل بودند. تعداد 30 نفر از اين افراد با روش نمونه‌گيري تصادفي چند مرحله‌اي انتخاب و در دو گروه آزمايش و گواه، به شيوه تصادفي، جايدهي شدند. براي جمع‌آوري داده‌ها از آزمون هوش وكسلر، چك ليست نارساخواني، پرسشنامه خودكارآمدي تحصيلي و آزمون عملكرد خواندن استفاده شد. نتايج تحليل واريانس و كوواريانس نشان داد كه آموزش تكنيك خودآموزي به دانش‌آموزان نارساخوان گروه آزمايش در بهبود عملكرد خواندن، سرعت خواندن، درك مطلب، خودكارآمدي تحصيلي آنان موثر است. همچنين آموزش با اين روش موجب كاهش خطاهاي خواندن در دختران نارساخوان شد. براين اساس پيشنهاد مي‌شود تا از اين تكنيك براي بهبود عملكرد خواندن و كاهش خطاها در اين گروه از دانش‌آموزان در مدارس استفاده شود. همچنين از اين تكنيك براي بهبود عملكرد تحصيلي و باور به توانمندي در برابر تكاليف و مشكلات تحصيلي در مدارس در اين گروه از كودكان استفاده شود.

Dyslexia is the most common category of learning disability that related to delay and insufficiency in reading ability, and is diagnose with significant insufficiency at appearance of vocabulary recognition skills and also understanding readied concepts. Therefore, the aim of present research was to study the effectiveness of self- instructional technique on reading skill and academic self-efficacy in dyslexic students. The research method of the present study was quasi experimental. Statistics population in this research were include of all dyslexic primary students between third and fourth grade students of Karaj city, in 2015-2016 academic year. 30 of these students were selected via multi-stage randomized method and randomly placed into experimental and control groups. The data collection instruments of this study include the Wechsler Intelligence Scale for Children (Wechsler, 1969), Dyslexic check list (Aziziyan and Abedi, 2003), Academic self-efficacy questionnaire (Bandura, 2001) and reading performance test (Yarmohammadian et al., 1394). Multivariate covariance analysis was used to analysis of data . The research results showed that self-instructional technique training was effective in their reading performance, reading speed, concept perception, academic self-efficacy improvement. Also training led to decrease reading errors in dyslexic students. Therefore, according to this findings we offer to use from this technique to reading performance improvement and self-efficacy at this group of children at schools. Also we recommended to use from this technique for increase of educational performance and and educational difficulties at schools at this group of children.