اثربخشي آموزش واقعيت درماني بر شادكامي و مسئوليت پذيري مادران كودكان درخودمانده

The effectiveness of reality therapy training to increase happiness and responsibility in the mothers of children with Autism disorder

داشتن يك كودك مبتلا به اختلال درخودماندگي مي‌تواند منجر به تجربه هيجانات و احساسات ناخوشايند در والدين آنان گردد. از اين‌ رو پژوهش حاضر با هدف تعيين اثربخشي آموزش واقعيت‌درماني بر افزايش شادكامي و مسئوليت‌پذيري مادران كودكان مبتلا به اختلال درخودماندگي انجام گرفت. روش پژوهش، نيمه آزمايشي با طرح پيش‌آزمون- پس‌آزمون با گروه گواه بود. با روش نمونه‌گيري در دسترس، 31 نفر از مادران كودكان مبتلا به اختلال طيف درخودمانده انتخاب و به صورت تصادفي در دو گروه 15 نفري آزمايش و 16 نفري كنترل جايگزين شدند. گروه آزمايش آموزش واقعيت درماني را به ‌مدت 7 جلسه 90 دقيقه‌اي و به صورت هفتگي دريافت كردند، در حالي كه گروه گواه در معرض هيچ مداخله‌اي قرار نگرفتند. براي جمع‌آوري داده‌ها از پرسشنامه شادكامي آرگيل و پرسشنامه مسئوليت‌پذيري گاف استفاده شد. نتايج آزمون تحليل واريانس چندمتغيره حاكي از تفاوت معنادار بين دو گروه در نمرات شادكامي و مسئوليت‌پذيري بود؛ بدين ترتيب، آموزش واقعيت‌درماني موجب افزايش شادكامي و مسئوليت‌پذيري در مادران گروه آزمايش شد. با توجه به نتايج به دست آمده مي-توان از آموزش واقعيت‌درماني گروهي به عنوان روشي موثر و مفيد در افزايش شادكامي و مسئوليت‌پذيري مادران كودكان درخودمانده در مداخلات درماني و باليني استفاده كرد.

Having a child with Autistic Disorder can lead to experience unpleasant emotions in their parents. Therefore, This study aims to determine the effectiveness of reality therapy training to increase responsibility and happiness in the mothers of children with Autism disorder. This research was of a semi-experimental with pre-test and post-test and control group. By applying the available sampling, 31 mothers of children with Autism were selected and assigned randomly as experimental and control groups having 15 and 16 people respectively. The experimental group received group reality therapy training for seven treatment sessions (90 minutes for each session), while the control group was not exposed to any intervention. The data were collected using happiness questionnaire (Argyl) and responsibility (Gaff). The results of multivariate analysis indicated that there is significantly difference in scores of two groups in happiness and responsibility. thus, the group reality therapy training allows for a increase in the responsibility and happiness among mothers of the experimental group. According to the results obtained, group reality therapy training can be useful and applicable as the psychological therapeutic interventions for increasing happiness as well as responsibility in the mothers of children with Autism.