تاثير واقعيت درماني بر استيگماي مادران كودكان داراي ناتواني‌هاي رشدي و ذهني

Effectiveness of Reality Therapy on the Stigma of Mothers of Children with Intellectual and Developmental Disabilities

پژوهش حاضر با هدف تعيين اثربخشي آموزش واقعيت درماني بر استيگما و مولفه‌هاي مادران كودكان داراي ناتواني‌هاي رشدي و ذهني شهر سبزوار انجام شد. روش تحقيق نيمه‌تجربي از نوع پيش‌آزمون- پس‌آزمون با گروه كنترل بود. جامعة آماري اين پژوهش شامل همة مادران كودكان داراي ناتواني‌هاي رشدي و ذهني شهر سبزوار در سال تحصيلي 1395-1396بود كه تعداد 34 مادر داراي فرزند با ناتواني‌هاي رشدي و ذهني با روش نمونه‌گيري در دسترس انتخاب و به صورت گمارش تصادفي در دو گروه آزمايش (17 نفر) و گواه (17 نفر) جايگزين شدند. آن‌گاه از هر دو گروه پيش‌آزمون به‌عمل آمد.گروه آزمايش مداخله واقعيت درماني طي10 جلسة 75 دقيقه‌اي به‌صورت هفتگي دريافت نمود، در حالي كه گروه گواه هيچ مداخله‌اي را دريافت نكرد. پس از انجام مداخله، از هر دو گروه پس‌آزمون به‌عمل آمد. داده‌هاي موردنياز با استفاده از پرسشنامة استاندارد استيگماي ريتشر جمع‌آوري شد. نتايج تحليل كوواريانس نشان داد كه واقعيت درماني بر استيگما و مولفه هاي آن شامل بيگانگي، تاييد تصورات قالبي، تجربه تبعيض اجتماعي، كناره گيري اجتماعي در مادران كودكانِ داراي ناتوانيهاي رشدي و ذهني موثر است و مادران گروه آزمايش نسبت به مادران گروه گواه در پس آزمون به طور معناداري استيگماي كمتري داشتند. بنابراين ميتوان نتيجه گرفت كه واقعيت درماني در كاهش استيگماي مادران كودكانِ داراي ناتوانيهاي رشدي و ذهني تأثير معناداري دارد و ميتوان از آن به عنوان يك روش مداخله اي موثر براي اين گروه از مادران استفاده كرد.

This study was done to determine the effectiveness of reality therapy on the Stigma of mothers of children with intellectual and developmental disabilities of Sabzevar city. This study was semi -experimental and pretest-posttest with control group. The statistical population of this research was all mothers of children with intellectual and developmental disabilities of Sabzevar in the academic year 2016-2017 that 34 mothers of children with intellectual and developmental disabilities were selected by available sampling method and randomly assigned to two experimental groups (17 persons) and control group (17 persons), then both groups were given pre-test. The experimental group received reality therapy intervention during 8 sessions (each session 75 minutes), while the control group received no intervention. After the intervention, the two groups were given a post-test. Data was collected using a standard questionnaire of Stigma Rittcher et al. (2003).The collected data was analyzed using descriptive statistics methods (mean and standard deviation) and inferential statistics (covariance analysis). The results showed that Reality Therapy have a significant effect on the Stigma and its components including alienation, stereotype endorsement, discrimination experience and social withdrawal of the mothers of children with intellectual and developmental disabilities and the mothers of the experimental group had significantly less stigma than the control group mothers in the post-test