بررسي پويايي انتشار دي‌اكسيدكربن سرانه در كشورهاي عضو اوپك (رهيافت هم‌گرايي بتا و سيگما)

(Investigation of Per capita CO2 Dynamics in OPEC Countries (β and σ Convergence Approach

زمينه و هدف: بررسي هم‌گرايي سيگما و بتا در خصوص انتشار گازهاي گلخانه­ اي و به ويژه گاز دي­‌اكسيدكربن يكي از موضوعات مهم و اساسي در ادبيات اقتصاد محيط زيست مي ­باشد. هم‌چنين طراحي سياست­ هاي منسجم و پايداري كه در عين كارا بودن بتواند اهداف پيمان­ هاي بين ­المللي مانند كيوتو و كپنهاگ را محقق كند بستگي به سطح انتشار سرانه گاز دي‌­اكسيدكربن و نيز توزيع آن در بين كشورهاي تحت بررسي دارد. براي اين منظور، هدف اصلي اين مطالعه بررسي فرضيه هم‌گرايي انتشار گاز دي­اكسيدكربن­ (CO2) سرانه در 12 كشور عضو سازمان كشورهاي صادركننده نفت (اوپك) طي سال­ هاي 2013-1970 مي‌باشد. روش بررسي: در اين پژوهش به منظور بررسي فرضيه هم‌گرايي CO2 سرانه از دو رويكرد هم‌گرايي بتا و سيگما استفاده شده است. مدل هم‌گرايي بتاي مطلق به‌صورت مقطعي تصريح شده و توسط تخمين‌ زننده‌ حداقل مربعات معمولي(OLS) مورد برازش قرار گرفت. به منظور آزمون هم‌گرايي سيگما نيز انحراف معيار مقطعي انتشار CO2 سرانه در طول دوره پژوهش(2013-1970) محاسبه شده و روند آن ترسيم گرديد. يافته‌ها: نتايج حاصل از اين مطالعه بيانگر وقوع هر دو پديده هم‌گرايي سيگما و بتاي مطلق بوده و كشورهاي عضو اوپك با سرعت هم‌گرايي 0/97 درصد به سطح مشترك انتشار CO2 سرانه 4/18 تن حركت مي­ كنند. هم‌چنين مدت زمان لازم براي رسيدن به سطح مشترك انتشار آلودگي جوي 5/31 سال ارزيابي شد. بحث و نتيجه‌گيري: در اين پژوهش وقوع پديده ارتقاء انتشار CO2 سرانه در بين كشورهاي اوپك تأييد گرديد. هم‌چنين پراكندگي انتشار CO2 سرانه بين كشورهاي اوپك روند نزولي داشته و كاهش يافته است. اتخاذ محدوديت ­هاي زيست محيطي مشابه و منصفانه براي كشورهاي اوپك در پيمان­ هاي بين ­المللي، مهمترين توصيه سياستي كاربردي اين مطالعه مي ­باشد.

Background and Objective: The investigation of CO2 dynamics, using β and σ convergence approaches, is one of the crucial issues in environment economics. Also, design of the coherent policies aiming at fulfilling international protocol targets such as Kyoto protocol and Copenhagen summit depends on both the levels and the distribution of per capita CO2 emissions among countries. For this purpose, the main goal of this paper is to investigate the dynamics of per capita CO2 in OPEC countries during 1970-2013. Method: In this study, to test the convergence hypothesis of per capita CO2 emissions, two measures of convergence, σ-convergence and β-convergence, are adopted. The empirical absolute β-convergence model has been stipulated within cross-sectional data and fitted by ordinary least squares (OLS) estimator. In order to test σ-convergence, the standard deviation of per capita CO2 emissions was calculated during the study period (1970-2013), and its trend was drawn. Findings: The major findings indicate that both convergences (β and σ) have occurred in these countries and the speed of β convergence is high (0.97 %). Also, the emission level that all countries' per capital emissions converge to and the time periods required for catching-up process were estimated to be 4.18(ton) and 5.31(year), respectively. Conclusion: In this study, the occurrence of caching-up process for per capita CO2 emissions among OPEC members was confirmed. Moreover, the dispersion of per capita CO2 emissions among OPEC countries has a downward trend and has declined. According to the results, adoption of fair and similar environmental policies for reduction of CO2 emissions among OPEC countries is the applicably implied policy in this paper.