رابطه كيفيت خواب و سبك‌ زندگي ارتقادهنده سلامت با سازگاري اجتماعي و اميد به زندگي در بين سالمندان

The relationship between health promoting life styles and sleep quality with social adjustment and life expectancy among elderly

با توجه به افزايش جمعيت سالمندان در كشور و اهميت حياتي سازگاري و اميد به زندگي در آنان، بررسي نقش متغيرهاي مختلف در اين زمينه ضروري به نظر مي‌رسد. بنابراين هدف از اين پژوهش بررسي رابطه كيفيت خواب و سبك زندگي ارتقا‌دهنده سلامت با سازگاري اجتماعي و اميد به زندگي در بين سالمندان بود. اين پژوهش توصيفي از نوع همبستگي كانوني بود. جامعه آماري شامل كليه سالمندان مقيم سراي­هاي سالمندان شهر اهواز بود. از اين جامعه 140 نفر به صورت نمونه‌گيري تصادفي ساده انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل پرسش‌نامه­ هاي كيفيت خواب پترزبورگ، سبك زندگي ارتقادهنده سلامت والكر، سازگاري اجتماعي پيكل و سامون و اميد به زندگي ميلر و پاورز بودند. در تحليل داده‌ها از همبستگي كانوني استفاده شد. نتايج نشان داد بين مجموعه متغيرهاي پيش‌بين (كيفيت خواب و سبك زندگي ارتقادهنده سلامت) و مجموعه متغيرهاي ملاك (سازگاري اجتماعي و اميد به زندگي) يك تابع معني­ دار با ضريب كانوني 0/689 وجود دارد (0/001>P). همچنين ضرايب ساختاري نشانگر اين بود كه از متغيرهاي پيش‌بين، سبك زندگي ارتقادهنده سلامت و از دسته متغيرهاي ملاك، اميد به زندگي، بيشترين سهم پيش‌بيني‌كنندگي را در دسته خود دارند. بنابراين با افزايش كيفيت خواب و سبك زندگي ارتقادهنده سلامت مي‌توان سازگاري اجتماعي و اميد به زندگي را افزايش داد.

According to the increment of the elderly population in Iran and the vital significance of their adjustment and life expectancy, the role of diverse variables in the context appears necessary to be studied. Thus, the aim of this study was to investigate the relationship between sleep quality and health promoting life style with social adjustment and life expectancy in the elderly. The research method was descriptive-canonical correlation. The statistical population contained the whole aged individuals residing in the nursing homes located in Ahvaz, Iran among whom 140 were selected using simple random sampling. Research tools included Pittsburgh’s sleep quality, Walker’s health promotion life style, Paykel’s social adjustment, and Miller and Powers’s hope questionnaires. Being analyzed through the canonical correlation, data indicated a significant sequent with canonical coefficient of 0.689 between the set of predictor variables (sleep quality and health promoting life style) and the set of criterion variables (social adjustment and life expectancy). Besides, structural coefficients showed that health promoting life style among predictor variables and life expectancy among criterion variables seem to have the maximum share of prediction in their set. Therefore, the social adjustment and life expectancy can be enhanced through the amplification of sleep quality and health promoting life style.