تأثير برنامه‌هاي حركتي منتخب و اسپارك بر مهارت‌هاي جابه‌جايي كودكان باناتواني هوشي آموزش‌پذير

Effect of selective motor and spark programs on loco-motor skills on children with mild intellectual disability

هدف: كودكان باناتواني هوشي، درزمينهٔ رشد حركتي دچار مشكل هستند؛ از اين‌رو هدف از تحقيق حاضر بررسي تأثير برنامه‌هاي حركتي منتخب و اسپارك بر مهارت‌هاي جابه‌جايي اين كودكان و نيز مقايسهٔ تأثير اين برنامه‌ها بر مهارت‌هاي جابه‌جايي است. روش‌بررسي: در اين مطالعهٔ نيمه‌تجربي، از بين 58 دانش‌آموز پسر باناتواني هوشي آموزش‌پذير كه زيرنظر مدارس استثنايي شهرستان خرم‌آباد مشغول به تحصيل بودند، تعداد 24 كودك با دامنهٔ سني بين 7تا12سال به‌صورت هدفمند انتخاب‌ شده و به‌ طور تصادفي در سه گروه (دو گروه آزمايش و يك گروه كنترل) قرار گرفتند. گروه‌هاي آزمايش به‌مدت ده‌هفته و هر هفته پنج جلسه به اجراي برنامه‌هاي تمريني منتخب و اسپارك پرداختند. ابزار اندازه‌گيري، پرسشنامهٔ ويژگي‌هاي فردي و آزمون مهارت‌هاي بنيادي (TGMD-2) بود. براي آزمون فرض‌ها از تحليل كوواريانس استفاده شد. يافته‌ها: نتايج نشان داد دو گروه برنامهٔ تمريني منتخب و برنامهٔ حركتي اسپارك در مهارت‌هاي جابه‌جايي درمقايسه با گروه كنترل عملكرد بهتري داشتند (0٫001>p) و تفاوت بين دو گروه ‌آزمايش با يكديگر معنادار نبود. نتيجه‌گيري: برنامه‌هاي تمريني منتخب و اسپارك، مي‌توانند موجب بهبود مهارت‌هاي حركتي كودكان كم‌توان ذهني شوند.

Background & Objective: Intellectual disability refers to a degree of general intelligence activity that is significantly and substantially less than the average population, which is associated with deficits in adaptive behavior. Roughly 1–3% of individuals worldwide are characterized as such. Children with intellectual disabilities (ID) exhibit numerous impairments in different domains of functioning. Alongside impairments in cognitive, social and adaptive behaviour, they also report lower levels of physical fitness at all stages of life. Furthermore, numerous researchers have reported lower performance on standard fitness tests for the assessment of strength, endurance, flexibility and motor coordination, cardiovascular endurance in persons with ID. Individuals with intellectual disability often have problems with balance and strength. Methods: The study employed a two group pre-test post quasi-experimental design. The study population consisted of Children with intellectual disability in Khorramabad-Iran. Convenience sampling was used to recruit 24 participants. The participants were randomly assigned to two experiment and one control groups in equal numbers. The research instruments were a demographic questionnaire and Ulrich test (TGMD-2). Family Burden Interview Schedule (FBIS) and Marital Stress Scale (MSS). The Experimental groups received 10 weeks of training. Shapiro Wilks test was used to test the research hypotheses. Results: The results showed that both experimental groups in locomotor skills were significant better than control group. and there was not any statistical difference between two experimental groups (p<0.001). Conclusion: Selected motor program and Spark programs can improve fundamental skills of children with Intellectual Disability.