تبيين علي مشغوليت تحصيلي بر اساس شناخت اجتماعي : نقش واسطه‌‌اي هيجان‌‌هاي مثبت تحصيلي و اجتماعي

A Causal Explanation of Academic Engagement based on Social Cognition: The Mediating Role of Academic and Social Positive Emotions

هدف از اين پژوهش تبيين علّي مشغوليت تحصيلي بر اساس شناخت اجتماعي، با توجه به نقش واسطه‌‌اي هيجان‌‌هاي مثبت تحصيلي و اجتماعي بود. روش پژوهش حاضر از نوع همبستگي بود. 566 نفر (278 مرد، 288 زن) از دانشجويان دانشگاه شيراز با روش نمونه‌‌برداري خوشه‌‌اي چندمرحله‌‌اي انتخاب شدند و به پرسشنامة شناخت اجتماعي (نجاتي، كمري و جعفري، زير چاپ)، مقياس اميد به تحصيل (خرمائي و كمري، 1396)، مقياس تحسين (شيندلر و ديگران، 2013) و سياهۀ مشغوليت تحصيلي (سالملا-آرو و آپادايا، 2012) پاسخ دادند. براي تحليل داده‌‌ها از مدليابي معادلات ساختاري استفاده شد و نتايج نشان داد كه شناخت اجتماعي بر اميد به تحصيل (0/46=β)، تحسين (0/37=β) و مشغوليت تحصيلي (0/49=β) و هيجان اميد به تحصيل بر مشغوليت تحصيلي (0/24=β) اثر مستقيم دارد. از طرف ديگر، شناخت اجتماعي با واسطه‌گري هيجان مثبت تحصيلي (اميد به تحصيل) بر مشغوليت تحصيلي اثر غيرمستقيم دارد (0/11=β). به‌طوركلي نتايج نشان داد كه هيجان مثبت تحصيلي (اميد به تحصيل) در رابطة بين شناخت اجتماعي و مشغوليت تحصيلي نقش واسطه‌‌اي دارد. نتايج اين پژوهش از آموزه‌‌هاي نظريۀ كنترل ـ ارزش هيجان پيشرفت در دانشجويان ايراني به طور تجربي حمايت مي‌كند.

The aim of this study was to explain academic engagement based on social cognition. In this regard, the mediating role of academic and social positive emotions were investigated. In this study a correlational research method was used. Five hundred and sixty six (278 males , 288 females) students were selected from Shiraz University by multistage random cluster sampling. The participants completed the Social Cognition Questionnaire (Nejati, Kamari, & Jafari, in press), the Academic Hope Scale (Khormaei, & Kamari, 2017), the Admiration Scale (Schindler, & et al, 2013), and the Academic Engagement Inventory (Salmela-Aro, & Upadyaya, 2012). To analyze the data, the structural equation modeling was used. The results indicated that social cognition had direct effects on academic hope (β= 0.46), admiration (β= 0.37), and academic engagement (β= 0.49). The academic hope had a direct effect on academic engagement (β= 0.24). The social cognition related to academic engagement (β= 0/11) indirectly through academic positive emotion (academic hope). In general, the results indicated that the academic positive emotion (academic hope) mediated the association between social cognition and academic engagement. These findings supported empirically the control-value theory of achievement emotions among Iranian students.