مقياس سنجش اضطراب جدايي ( فرم والدين ) : روش اجرا و نمره‌گذاري ( نسخه فارسي )

مقياس سنجش اضطراب جدايي (نسخه والد و كودك)1 توسط هان، هاجينليان، ايسن، وندر و پينكاس در سال 2003 ساخته شد. اين مقياس داراي دو فرم والد و كودك است كه هر كدام با 34 مادّه، ابعاد خاصِ اضطراب جدايي دوران كودكي را بر اساس ملاك­هاي تشخيصي متن تجديدنظر شده چهارمين راهنماي تشخيصي و آماري اختلال هاي رواني2 اندازه‌گيري مي‌كند. چهار بُعد اصلي اين ابزار ترس از تنها ماندن3، ترس از رهاشدن4، ترس از بيماري جسمي5 و نگراني درباره حوادث خطرناك6 است. علاوه بر اين، مقياس سنجش اضطراب جدايي دو زيرمقياس پژوهشي فراواني حوادث خطرناك7 و فهرست نشانه‌هاي امنيت8 را نيز دربر مي‌گيرد. داده‌هاي اوليه از اعتبار، روايي و كاربرد باليني اين مقياس حمايت مي‌كنند (هان، هاجينليان، ايسن، ويندر و پينكاس، 2003؛ هاجينليان و ديگران، 2003؛ هاجينليان، مسنيك و ايسن، 2005). اين مقياس توسط پژوهشگراني از جمله هان (2006)، مفرد، عبدالله و ابوسماح (2009) و مفرد، عبدالله و ابوسماح (2009) در پژوهش‌هاي متعددي به كارگرفته شده است. در ايران در پژوهش مفرد، عبدالله و اوبا (2010) ضرايب آلفاي كرونباخ نسخه كودك اين ابزار براي نمره كل و زيرمقياس‌هاي ترس از تنها بودن، ترس از رهاشدن، ترس از بيماري جسمي و نگراني درباره حوادث خطرناك به ترتيب برابر با 0/94، 0/93، 0/90، 0/82، 0/83 به دست آمد. ويژگي‌هاي روان‌سنجي فرم والدينِ مقياس سنجش اضطراب جدايي علاوه بر بررسي در فرهنگ‌هاي ديگر در ايران نيز آزمون و تأييد شد (طلايي‌نژاد، مظاهري، قنبري و عسگري، 1394). فرم والدينِ مقياس سنجش اضطراب جدايي ابزاري 34 مادهاي است كه توسط پدر يا مادر تكميل ميشود. محدويت زماني براي پاسخ به مقياس وجود ندارد. پاسخ دهندگان فراواني نشانه هاي اضطراب جدايي در هر يك از ماده هاي مقياس را بر مبناي مقياس 4 درجه اي از 1 (هرگز) تا 4 (هميشه) درجه بندي مي كنند.