بررسي اثربخشي آموزش مولفه هاي يادگيري خودگردان مبتني بر مدل پينتريچ ، برخودكارآمدي

Investigating the effectiveness of instructing self-regulated learning components based on Pintrich’s model on high school students’ self-efficacy

هدف پژوهش بررسي اثربخشي مؤلفه هاي راهبردهاي يادگيري خودگردان برخودكارآمدي دانش آموزان پسر پايه سوم دبيرستان بوده است. جامعه آماري شامل تعداد 1093 دانش آموز پايه سوم دبيرستان بود كه از اين تعداد، 60 نفر به صورت نمونه گيري خوشه اي و تصادفي ساده انتخاب، و به صورت تصادفي در سطوح مختلف متغيرمستقل (چهارسطح) و كنترل قرار داده شدند. به گروه يك راهبردهاي شناختي، گروه دو راهبردهاي فراشناختي، گروه سه راهبردهاي انگيزشي و به گروه چهار راهبردهاي مديريت منابع آموزش داده شد. ابزار به كاررفته در پژوهش، آزمون خودكارآمدي شرر[1] بوده است كه به صورت پيش آزمون و پس آزمون بر روي آزمودني ها اجرا گرديد. نتيجه پژوهش نشانداد كه آموزش مؤلفه هاي راهبردهاي يادگيري خودگردان برخودكارآمدي مؤثر بوده و آن را افزايش داده است.

The purpose of this study is to examine the effectiveness of instructing the components of self-regulated learning strategies on self-efficiency of high school students. The research population comprised 1093 grade three male students. The research sample consisted of 60 subjects who were randomly selected using cluster sampling method. The sample randomly assigned into four different levels of independent variable and control group. Cognitive strategies were assigned to group one, metacognitive strategies were assigned to group two, motivational strategies were assigned to group three and resource management strategies were assigned to group four. The Sherer’s test of self-regulation was used as pretest and posttest. Results showed that instruction of the components of self-regulated strategies were effective on self-efficiency and promoted it.