تاثير روش آموزش هم شاگردي بر مهارتهاي اجتماعي و پيشرفت تحصيلي

هدف: پژوهش حاضر به منظور بررسي تأثير روش آموزش هم شاگردي بر مهارتهاي اجتماعي و پيشرفت تحصيلي درس رياضي، انجام شده است .روش: نمونه پژوهش 60 نفر از دانش آموزان پسر پايه دوم راهنمايي مدارس دولتي در سال تحصيلي 87/86 بودند كه بعد از روش نمونه گيري به روش تصادفي خوشه اي چند مرحله اي به صورت تصادفي در دو گروه كنترل و آزمايش جايگزين شدند.در گروه آزمايش، روش آموزش هم شاگردي و در گروه كنترل هيچ مداخله اي صورت نگرفت. محتواي برنامه آموزش شامل چهار بخش كلي كتاب رياضي سال دوم راهنمايي بود كه طي دوازده جلسه به دانش آموزان آموزش داده شد. ابزار تحقيق در اين مطالعه عبارت بودند از آزمون مهارتهاي اجتماعي و آزمون پيشرفت تحصيلي رياضي معلم ساخته. يافته ها: نتايج نشان دادند كه ميانگين نمرات آزمودني هاي گروه آموزش هم شاگردي در مقايسه با ميانگين گروه كنترل در پس آزمون مربوط به رياضي به طور معناداري بالاتر بود. همچنين ميانگين نمرات مهارتهاي اجتماعي گروه آموزش هم شاگردي به طور معناداري بالاتر از گروه آموزش سنتي بود و نيز يافته هاي پژوهش نشان دادند كه آموزش هم شاگردي در سه مقوله همكاري و تعاون، رفتار قاطع و همدلي مؤثر واقع شد و در مورد مقوله خويشتن داري بي تأثير بود. نتيجه گيري: به كار گيري روشهاي فعال آموزشي نقش بسزايي در پيشرفت تحصيلي و مهارتهاي اجتماعي دارد.