مقايسه اثربخشي روش هاي تدريس مشاركتي و بارش مغزي بر كفايت اجتماعي

Comparing Effectiveness of Corporative and Brainstorming Teaching Methods in Social Competency

اين پژوهش به منظور مقايسه اثربخشي روش هاي تدريس مشاركتي و بارش مغزي بركفايت اجتماعي دانش آموزان پسر دوم راهنمايي شهرستان قدس صورت گرفته است. اين تحقيق از نوع تحقيقات كاربردي است و براي رسيدن به هدف از روش تحقيق شبه آزمايشي استفاده شده است، طرح تحقيق شامل پيش آزمون و پس آزمون با گروه هاي آزمايش 1 و 2 است. جامعه اين پژوهش عبارت است از كليه دانش آموزان پسر دوم راهنمايي شهرستان قدس كه در سال تحصيلي 91-1390 مشغول به تحصيل بودند. كلاسهاي 2/1 و 2/3 مدرسه راهنمايي شهيد مرتضوي به عنوان نمونه آماري و با استفاده از روش تصادفي خوشه اي دو مرحله اي انتخاب شدند. به طور تصادفي كلاس 2/3 در معرض متغير مستقل روش مشاركتي و كلاس 2/1 در معرض متغير مستقل روش بارش مغزي قرار داده شدند، ابتدا پيش آزمون كفايت اجتماعي از هر دو گروه گرفته شد و بعد از اجراي دوره در نيمسال دوم سال از هر دو گروه پس آزمون به عمل آمد. داده هاي حاصل از اجراي پيش آزمون و پس آزمون، با استفاده آزمون تحليل واريانس چند متغيري (MANOVA) براي نمرات اختلافي مورد تحليل قرار گرفت. يافته اي پژوهش نشان داد كه روش تدريس مشاركتي در مقايسه با روش بارش مغزي اثربخشي بيشتري بر كفايت اجتماعي دارد. پيشنهاد مي شود براي بهبود وضعيت رواني- اجتماعي دانش آموزان معلمان با كاربرد روشهاي فعال تدريس آشنا شوند.

This study is aimed at exploring effectiveness of corporative and brainstorming teaching methods in social competency of male junior high school 2nd-graders in the city of Ghods. The study is of applied nature. In order to achieve the research goal, the authors adopted the quasi-experimental research method. The research plan comprises pretest and post-test with experimental groups 1 and 2. The statistical population consists of all male junior high school 2nd-graders in the city of Ghods in the academic year 2011-2012. Classes 2/1 and 2/3from Shahid Mortazavi Junior High School were taken as the sample and selected using the two-stage random cluster sampling method. Randomly, class 2/3 was exposed to the independent variable of corporative method, and class 2/1 was exposed to the independent variable of brainstorming method. First, a social competency pre-test was administered to both groups, and after presentation of the course at the second semester, a post-test was administered to the both. The data originating from the pre-test and post-test were analyzed with MANOVA for the discriminant scores. The research findings suggest that the corporative teaching method is more effective in social competency than the brainstorming method. It is recommended that the teachers should become familiar with the application of active teaching methods to make improvements in mental-social conditions of the students.