ارزيابي مواجهه شغلي راهبران قطار هاي شهري تهران با ميدان هاي مغناطيسي در فركانس بي نهايت كم

Occupational Exposure Assessment of Tehran Metro Drivers to Extremely Low Frequency Magnetic Fields

مقدمه: مواجهه شغلي با ميدان‌هاي مغناطيسي با فركانس بي‌نهايت كم در راهبران قطار بخشي جدايي‌ناپذير از اين وظيفه بوده و همين امر نگراني‌هايي را از نظر سلامت شغل راهبري به وجود آورده است. مطالعه حاضر باهدف بررسي مواجهه شغلي راهبران متروي تهران با ميدان‌هاي مغناطيسي در فركانس بي‌نهايت كم طراحي شد. روش كار: به منظور سنجش مواجهه راهبران، از دو نوع قطار AC و DC داخل شهري و AC بين شهري از هر خط شامل خط 1، 2، 4 و 5 نمونه‌اي به طور تصادفي انتخاب شد و پس از ايستگاه بندي، اندازه‌گيري چگالي شار مغناطيسي با فركانس بي‌نهايت كم به وسيله دستگاه سه جهته TES– 1394 و با توجه به استاندارد 1994-644 IEEE std انجام شد. سپس مواجهه راهبران در هر يك از قطارها با حدود مواجهه شغلي كشوري مقايسه گرديد. يافته‌ها: بيش‌ترين ميانگين مواجهه در قطارهاي AC بين شهري (μT 2/5 ± 1/1) و كمترين مقدار مربوط به قطارهاي μT) DC 31/2 ± 0/0) بود. حداكثر مقدار مواجهه در راهبران قطارهاي AC خط 5 (μT 9) و حداقل مقدار مربوط به همين خط (μT 0/01) بود. حداكثر مقدار مواجهه در خطوط داخل شهري در قطار AC خط 1 (μT 5/4) و حداقل آن مربوط به همين خط و قطار (μT 0/08) بود. نتيجه‌گيري: نتايج حاصل از مطالعه نشان داد كه در اين مطالعه، همچون مطالعات مختلف در ديگر كشورها، هيچ يك از حالات مواجهه در قطارهاي مختلف، ميزان مواجهه از حدود مجاز مواجهه كشوري و بين‌المللي فراتر نرفته بود. هرچند اين موضوع نبايد مبنايي بر بي‌خطر بودن اين ميدان‌ها قرار بگيرد.

Introduction: Occupational exposure to Extremely Low Frequency Magnetic Fields (ELF-MFs) in train drivers is an integral part of the driving task and creates concern about driving jobs. The present study was designed to investigate the occupational exposure of Tehran train drivers to extremely low frequency magnetic fields. Methods: In order to measure the driver’s exposure, from each line, a random sample in AC and DC type trains was selected and measurements were done according to the IEEE std 644-1994 using a triple axis TES-394 device. Train drivers were then compared with national occupational exposure limit guidelines. Results: The maximum and minimum mean exposure was found in AC external city trains (1.2±1.5 μT) and DC internal city trains (0.31±0.2 μT), respectively. The maximum and minimum exposure was 9 μT and 0.08 μT in AC trains of line 5, respectively. In the internal train line, maximum and minimum values were 5.4 μT and 0.08 μT in AC trains. Conclusions: In none of the exposure scenarios in different trains, the exposure exceeded the national or international occupational exposure limit guidelines. However, this should not be the basis of safety in these fields.