پديد آورندگان :
ارقامي، شيرازه دانشگاه علوم پزشكي زنجان - مركز تحقيقات عوامل اجتماعي مؤثر بر سلامت - گروه مهندسي بهداشت حرفه اي , پويا كيان، مصطفي دانشگاه علوم پزشكي شهيد بهشتي، تهران - دانشكده بهداشت - گروه مهندسي بهداشت حرفه اي , گودرزي، رحيم موسسه آموزش عالي كاسپين، اراك
چكيده فارسي :
مقدمه: فرهنگ ايمني واژه اي است كه مكررا و در ارزيابي وضعيت ايمني شركتها مورد استفاده قرار مي گيرد. هدف از مطالعه حاضر بررسي مولفه هاي موثر بر فرهنگ ايمني سازماني در نيروگاه هاي حرارتي ايران است.
روش بررسي: دراين مطالعه كيفي از نوع نظريه مبنايي، داده ها با استفاده از رويكرد تلفيقي و از طريق مشاهده ميداني، مصاحبه انفرادي، مصاحبه و بحث گروهي متمركز با 19نفر از گروه هاي كاري مختلف در سه نيروگاه حرارتي ايران (شازند، شهيد رجايي قزوين و نيروگاه رامين اهواز) توليد شد. روش تحليل مضمون در استخراج و تعيين فاكتورهاي موثر استفاده شد.
يافته ها: تحليل محتوا نه دسته از مولفه هاي موثر بر فرهنگ ايمني را شناسايي نمود كه عبارت بودند از: (1) آموزش، آگاهي و صلاحيت (2) نگرش، رهبري و تعهد مديريت ارشد سازمان 3) قوانين و مقررات، رويه ها و دستورالعمل هاي كاري (4) مديريت ايمني و بحران( (5) عوامل فردي (6) سبك مديريت و ارتباطات سازماني (7) مشاركت و تعهد سازماني كاركنان، سرپرستان و مديران مياني (8) عوامل برون سازماني (9) تامين زير ساخت ها و مديريت منابع.
نتيجه گيري: نتايج نشان داد كه براي دستيابي به يك فرهنگ عاليه ايمني مي بايست با بهبود وضعيت در هر يك از مولفه هاي شناسايي شده، متناسب با شرايط هر سازمان در بازه هاي زماني تعيين شده نسبت به ارزيابي وضعيت فرهنگ ايمني و بهبود آن و دسترسي به اهداف از پيش تعيين شده اقدام نمود.
چكيده لاتين :
Introduction: Safety culture is a term, which is used repeatedly in the assessment of
safety status of companies. The aim of the present study was to investigate the parameters
and factors influencing organizational safety culture in the Iranian thermal power plants
industry.
Methods: The triangulation approach was used for data generation in this grounded
theory study. Nineteen participants from a variety of work groups at three thermal power
plants of Iran (Shazand, Shahid rajaei Ghazvin, and ramin Ahwaz) took part in focus
group interviews, individual interviews, field observations, and focus group discussions.
Thematic analysis was conducted to emerge and identify contributing factors.
Results: The thematic analysis identified 9 sets of parameters for achieving safety culture
as follows: (1) training, briefing and competency, (2) vision, leadership and commitment,
(3) laws, rules and work procedures, (4) safety and crisis management, (5) individual
agents, (6) Management style and organizational communication, (7) participation and
commitment of personnel, supervisors and middle managements, (8) non-organizational
agents, and (9) to make available foundations and source managements.
Conclusions: The results indicated that an improvement in each parameter is necessary
to achieve top safety culture. Moreover, proportionate to the conditions of each company,
measures should be taken for the imporovement of actions of safety status and to
accomplish pre-determined targets.
