بررسي ميزان آمادگي مجتمع آموزشي دانشگاه علوم پزشكي همدان در مواجهه با شرايط اضطراري با استفاده از راهنماي ISO 22399:2003 و ارايه راهكارهاي بهبود آمادگي

Evaluation of the Emergency Preparedness Level at Training Complex of Hamadan University of Medical Sciences through Using ISO 22399:2003 and Suggestion of Improvement Measures

مقدمه: بروز شرايط اضطراري مي تواند اثرات جبران ناپذيري به سازمان ها وارد نمايد. چنين پيامدهايي در يك محيط دانشگاهي كه تجمعي از سرمايه هاي علمي كشور حضور دارند مي توانند شديدتر شود. معمولا محيط هاي دانشگاهي به دليل ماهيت غيرصنعتي كه دارند كمتر به موضوعاتي مانند آمادگي و طرحريزي در برابر شرايط اضطراري پرداخته اند. در اين مقاله سعي شده است كه ميزان آمادگي مجتمع آموزشي دانشگاه علوم پزشكي همدان در برابر شرايط اضطراري احتمالي سنجيده شود. روش كار: جهت تدوين چك ليست هاي ابتدايي از استاندارد ايزو 22399 استفاده شد. يك تيم مميزي تشكيل شده و مجتمع آموزشي دانشگاه علوم پزشكي را بر اساس پنج سرفصل اصلي: طرحريزي، منابع، ساختار سازماني، ارتباطات و شناسايي سناريوها مورد ارزيابي قرار داد. نحوه نمره دهي هم بر اساس يك مقدار عددي از 0 تا3 طراحي شد. اصول كلي مورد استفاده در نمونه برداري هم بر اساس جمع آوري شواهد و مقايسه آن با معيارهاي مميزي بود. نتايج: وضعيت آمادگي مجتمع آموزشي دانشگاه علوم پزشكي همدان در برابر شرايط اضطراري در هيچ يك از سرفصل هاي اصلي مورد بررسي مناسب قلمداد نشده و حداقل نمره هم كسب نگرديد. كمترين نمره مربوط به شناسايي و ارزيابي سناريوها و بيشترين نمره هم به منابع موجود مربوط مي شد. بحث: با توجه به نتايج كسب شده به نظر مي رسد كه به طراحي و استقرار يك سيستم مديريت شرايط اضطراري، متناسب با محيط هاي دانشگاهي و آموزشي نياز باشد. عملي ترين پيشنهاد ممكن، استقرار چنين سيستمي بر اساس استانداردهاي مشابه در دسترس مي باشد.

Introduction: Emergencies can impose huge tolls on the organizations. Such consequences, due to aggregation of the experts, could lead to the more catastrophic outcomes in the academic environments. Usually, the academic environments are less familiar with the management of the emergencies. The present paper aimed to measure the preparedness level against the emergencies in the Hamadan University of Medical Sciences. Methods: In this study, a basic checklist was developed based on the ISO 22399:2003. Then, an audit team was established and conducted the audit process. Five core elements that were investigated included planning, organizational structure, resources, communication and scenario analysis. These items were scored 0-3 according to the sampling audit evidences. Results: The overall status of all elements was assessed as "unacceptable". The least score belonged to the scenario analysis and the most was related to the resources. Conclusions: Regarding the obtained results, it seems that there is a vital need to establish an emergency management system for Hamadan University of Medical Sciences. The most practical offer is following the accepted standards for implementing an emergency management system.