بررسي همبستگي متغيرهاي آنتروپومتريكي و فيزيولوژيكي مؤثر بر ظرفيت انجام كار فيزيكي دانشجويان دانشگاه علوم پزشكي اهواز

Effects of Anthropometric and Demographic Factors on Physical Work Capacity of Students of Ahvaz University of Medical Sciences

مقدمه: اندازه گيري حداكثر ﻇﺮﻓﻴﺖ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻛﺎﺭ ﻓﻴﺰﻳﻜﻲ افراد ﺩﺭ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﺗﻨﺎﺳﺐ ﻭ ﺗﻄﺎﺑﻖ ﻓﻴﺰﻳﻮﻟﻮﮊﻳﻚ ﺑﻴﻦ فرد ﻭ ﻭﻇﺎﻳﻔﻲ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻳﻚ ﺷﻐﻞ ﺧﺎﺹ ﺑﺮ ﻋﻬﺪﻩ ﻭﻱ ﻗﺮﺍﺭ ﻣﻲ ﮔﻴﺮﺩ، اهميت بسيار زيادي دارد. لذا هدف از مطالعه حاضر بررسي تاثير مولفه هاي آنتروپومتريكي و دموگرافيكي برروي ظرفيت انجام كار فيزيكي بود. روش بررسي: در اين مطالعه 60 نفر از دانشجويان دانشگاه علوم پزشكي اهواز بصورت داوطلبانه انتخاب شدند. براي گردآوري اطلاعات از چك ليستي متشكل از دو بخش استفاده شد. بخش اول اطلاعات دموگرافيك و بخش دوم شامل ابعاد آنتروپومتريكي افراد بود. حداكثر ظرفيت هوازي دانشجويان با استفاده از دوچرخه ارگومتر و به كمك پروتكل آستراند ارزيابي شد. ارتباط بين متغيير هاي آنتروپومتريكي و دموگرافيكي با حداكثر ظرفيت هوازي افراد با استفاده از آزمون همبستگي پيرسون و آناليز رگرسيون مورد بررسي قرار گرفت. يافته ها: ميانگين حداكثر ظرفيت هوازي دانشجويان برابر lit/min 0/56 ± 2/19 و ml/kg. min 8/97±95/35 برآورد شد. نتايج آزمون آماري نشان داد كه بين حداكثر ظرفيت هوازي و جنس، وزن، قد، درصد چربي بدن (p≤0.01) و پهناي شانه (p≤0.01) همبستگي قوي وجود دارد. نتيجه گيري: نتايج مطالعه حاضر نشان داد كه از بين فاكتورهاي دموگرافيكي تنها جنس و از نظر ابعادآنتروپومتريكي، وزن، قد، پهناي شانه و در صد چربي بر روي حداكثر ظرفيت هوازي تاثير معناداري دارند. لذا با استفاده از معادلات رگرسيون ذكر شده در ايـن مطالعه مي توان با توجه به جنس و ابعاد آنتروپومتريكي ميزان ظرفيت انجام كار را تخمين زد.

Background and Objective: Measurement of maximum aerobic capacity (VO2 max) is important in physiologically fitting workers to a specific job. We aimed to investigate the effect of anthropometric and demographic factors on physical work capacity. Materials and Methods: In this study, 60 students of Ahwaz University of Medical Sciences who volunteered to participate were enrolled. For data collection, we used a checklist consisted of two sections. The first section included demographic characteristics, and the second section comprised of anthropometric characteristics of students. The students’ aerobic capacity was assessed by using an ergometer and according to Astrand protocol. Linear regression analysis and Pearson correlation coefficient were run to investigate the association between demographic and anthropometric variables and VO2 max. Results: Mean VO2 max of the students was equal to 2.19±0.56 lit/min and 35.95±8.97 ml/kg-1.min-1. Statistical analysis revealed a robust association between VO2 max and gender, weight, height, body fat percentage (P≤0.01), and shoulder width (P≤0.04). Conclusion: Among the demographic factors only gender and among the anthropometric dimensions weight, height, shoulder width, and body fat percentage were significantly associated with VO2 max. Therefore, using the regression equations mentioned in this study, it is possible to estimate the physical work capacity according to gender and anthropometric dimensions.