سلامت روانشناختي و جسماني : نقش تعديل كننده ي سركوبگري و بهوشياري

Psychological and Physical Health: The Moderating role of Repressiveness and Mindfulness

مقدمه: رابطه ي دوسويه ي سلامت جسماني و روان شناختي همواره مورد علاقه ي پژوهشگران بوده است و راهبردهاي تنظيم هيجان به عنوان تعديل كننده ي اين رابطه نقش بسزايي داشته اند. هدف مطالعه‌ي حاضر بررسي نقش سركوبگري و بهوشياري در تعديل تاثير پريشاني روان شناختي بر علائم جسماني بود. روش: به اين منظور 271 دانشجوي دانشگاه تهران به فرم كوتاه سياهه ي‌ سازگاري واينبرگر، مقياس بهوشياري، و فهرست علائم مرضي بارتون پاسخ دادند. يافته ها: نتايج تحليل رگرسيون سلسله مراتبي نقش تعديل كنندگي سركوبگري و بهوشياري را نشان داد. به اين صورت كه در شرايط پريشاني روانشناختي بالا، افراد با بهوشياري و سركوبگري بالا، علائم جسماني كمتري گزارش كردند، اما در شرايط پريشاني روانشناختي پايين، افراد با سركوبگري بالا علائم جسماني بيشتري از افراد با سركوبگري پايين داشتند. نتيجه گيري: نتايج با توجه به سازش يافتگي بهوشياري و خودارزيابي هاي افراطي مثبت افراد سركوبگر در شرايط متفاوت پريشاني تحليل شده است.

Objective: Scientists have always been interested in the mutual relationship between psychological and physical health. Besides, the emotion regulation strategies as the moderator play a great role in this relationship. The aim of the present study was to explore how repressiveness and mindfulness may play a role as a moderator in the effects of psychological distress on the physical symptoms.Method: In this regard, 271 Iranian university students answered the short-form of the Weinberger Adjustment Inventory, the Mindful Attention and Awareness Scale, and the Bartone Symptoms checklist. Results: The result of the hierarchical regression analysis showed the moderating effect of repressiveness and mindfulness. This means, in high distress, those with high mindfulness and those with high repressiveness, reported lower scores in physical symptoms. Whilst, in the low distress, those with high repressiveness, reported more scores in physical symptoms than those with low repressiveness. Conclusion: These results are discussed in terms of adaptivity of the mindfulness and repressors' overly positive self-evaluations in the different distress situations