نگرش معلمان پايه ابتدايي نسبت به آموزش و پرورش فراگير

Elementary school Teachers’ Attitude toward Inclusive Education

پژوهش پيمايشي حاضر با هدف، بررسي نگرش معلمان پايه ي ابتدايي به آموزش و پرورش فراگير انجام شده است. بدين منظور با استفاده از روش نمونه گيري تصادفي طبقه اي، 177 معلم (149 زن و 28 مرد) دوره ي ابتدايي كه در سال تحصيلي 1394-1393 مشغولبه تدريس بوده اند، از ناحيه ي 3 شهر تهران انتخاب شدند. به منظور جمع آوري اطلاعات از پرسشنامه ي، سنجش نگرش به آموزش دانش آموزان با نيازهاي ويژه در كلاس هاي درس عادي (ATMS) استفاده شد. داده هاي به دست آمده از طريق آزمون تياستودنت تك نمونه اي و مستقل مورد تحليل قرار گرفت. نتايج به دست آمده نشان داد كه به طور كلي معلمان پايه ابتدايي نسبت به آموزش و پرورش فراگير داراي نگرش منفي بوده اند و آن ها نه تنها نسبت به فلسفه ي آموزش فراگير، شناخت كافي نداشته اند بلكه توانايي هاي خود در تدريس به دانش آموزان با نيازهاي ويژه را نيز ضعيف برآورد كرده اند. نتايج به دست آمده هم چنين نشان داد كه آنها رفتارهاي دانش آموزان با نيازهاي ويژه در كلاس درس را منفي ارزيابي كرده اند. در نهايت بين نگرش كلي معلمان نسبت به فلسفه فراگيرسازي با جنسيت و گذراندن دوره هاي آموزشي رابطه اي مشاهده نشد. نتايج به دست از اين پژوهش به دليل اهميت تاثير آن بر فرايند فراگيرسازي در نظام آموزشي كشور براي سياست گزاران و برنامه ريزان حايز اهميت فراوان است.

The aim of this survey research was to study the elementary school teachers’ attitudes toward the inclusive education. Using stratified random sampling method، 177 teachers (149 females & 28 males) were selected from primary school teachers of educational region 3 in Tehran، Iran in academic year of 2014-2015. Attitude Toward Mainstreaming Scale (ATMS) questionnaire was used as a research tool. The data were analyzed by One-Sample T test، Independent-Sample T test. Results showed that the primary school teachers have a negative attitude toward philosophy of inclusive education. They didn’t have sufficient knowledge in terms of the philosophy of inclusive education. In addition، such teachers have estimated weak performance regarding their abilities to teach SENs students. The results also showed that the teachers evaluated SEN students’ behavior negatively. There was no significant relationship between teachers’ attitudes، gender and receiving special training related to SEN (Special Education Needs) students. These findings have a critical value for educational policy makers and planners because of their effect on inclusion process in the system of education.