مقايسه اثربخشي روش گلينگهام-اورتون و روش تمرين و تكرار بر بهبود اختلال ويژه يادگيري نوشتن در دانش آموزان ابتدايي

The comparison between the effectiveness of two methods, Gillingham-Orton and Practice-Repetition, on improvement of elementary students with dysgraphia

هدف از پژوهش حاضر، مقايسه اثربخشي دو روش گلينگهام-اورتون و تمرين و تكرار بر بهبود اختلال ويژه يادگيري نوشتن در دانش آموزان پايه سوم ابتدايي است. اين پژوهش از نوع آزمايشي با گروه كنترل و انتساب تصادفي با پيش آزمون و پس آزمون بود. جامعه موردمطالعه كليه دانش آموزان پايه سوم ابتدايي داراي مشكلات ويژه يادگيري املاي مراجعه كننده به مركز مشاوره و خدمات روان شناختي استان كرمانشاه بوده كه از ميان آن ها نمونه اي شامل 45نفر (26 دختر و 19 پسر) به صورت نمونه گيري تصادفي ساده انتخاب شد و با انتساب تصادفي در سه گروه 15 نفري، دو گروه آزمايشي و يك گروه گواه جايگزين شدند. ابزارهاي ارزيابي شامل مقياس تجديدنظرشده هوشي وكسلر براي كودكان، فهرست وارسي تشخيصي مشكلات املا DSM-IV-TR، آزمون املا، پرسشنامه باليني، آزمون حافظه وكسلر، آزمون ديداري-حركتي بندرگشتالت، بوده است. پس از اجراي پيش آزمون، هريك از گروه هاي آزمايش 8 جلسه درمان (60 دقيقه اي) دريافت كردند. نتايج حاصل از تحليل كوواريانس و آزمون تعقيبي توكي نشان مي دهد كه روش چندحسي گلينگهام- اورتون موجب بهبود عملكرد دانش آموزان داراي اختلال ويژه يادگيري املا نسبت به گروه گواه و گروه تمرين و تكرار مي شود (p

The purpose of this study was to comparison effectiveness of Orton-Gillingham and Practice-Repetition methods on reading performance of dysgraphia in third elementary school students. This research was experimental with control group and randomized assignment with pre-test and post-test. Statistical population included dysgraphic children who had referred to counseling and psychological services of Kermanshah. The sampling method was through random sampling; so from among who referred to this clinic، 45 children (26 male، 15 female) were selected as final sample and were randomly separated into two experimental and control groups (15 students to Gillingham method، 15 students to Practice-Repetition method and 15 student to control group). The assessment tools included Wechsler's Intelligence scale for Children (WISC-R)، Spelling Test، clinic Questionnaire، WMS-III and Bender-Gestalt test. The dysgraphic children of experimental groups took 8 sessions (60 minutes) intervention. The results of covariance analysis and Tukey test showed that Orton-Gillingham multisensory approach improves the performance of dysgraphic students than the control group and Practice-Repetition group and this method improves spelling variations accounted for 66% of the stems. Results showed using Orton-Gillingham method has a significant effect on improving spelling problems and could be a good alternative for practice and repetition in working with students with dysgraphia.