ريخته گري ژله اي بدنه هاي سراميكي كاربيدي

ريخته‌گري ژله‌اي روش شكل‌دهي نويني است كه در سراميك‌هاي كاربردي با عملكرد بالا اهميت قابل توجهي دارد. عمده‌ترين علل اهميت آن، اقتصادي بودن، عدم نياز به تجهيزات پيچيده و توانايي شكل‌دهي اشكال پيچيده است كه با روش‌هاي ديگر سخت و گاهي امكان‌ناپذير است. در اين پژوهش به بررسي روش شكل‌دهي بدنه‌هاي سراميكي كربني، كاربيد بور و كاربيد سيليسيم با روش ريخته‌گري ژله‌اي پرداخته‌شده و عوامل موثر بر آن و نتايج عملي روش مذكور و مقايسه‌ي آن با روش‌هاي ديگر و مزايا و معايب آن ارائه شده‌است. در بدنه‌هاي كربني، پس از بهينه سازي مقادير مونومر، بدنه‌اي با 62/5% وزني كربن با شكل پيچيده با موفقيت ساخته شده‌است. مقدار بالاي جامد مورد استفاده، در افزايش چگالي و استحكام و كاهش انقباض بدنه‌هاي سينتر‌شده موثر مي‌باشد. براي بدنه‌هاي كاربيد بور، دانسيته‌هاي نسبي 90% براي قطعات ريخته‌گري ژله‌اي شده به دست آمده است. در ريخته‌گري ژله‌اي بدنه‌هاي SiC، سوسپانسيون‌هاي پايدار و ‌يكنواخت SiC با ميزان 50% حجمي ‌پودر SiC ساخته شده‌است. سوسپانسيون پس از ژل‌شدن به صورت بدنه‌ي خام چگال با كيفيت بالا درمي‌آيد. تصاوير SEM تمام نمونه‌ها، از همگني مناسب آن‌ها حكايت دارند كه نشان‌گر موفق‌بودن اين روش در ساخت بدنه‌هاي با اشكال پيچيده مي‌باشد.