معتبر سازي پرسشنامه نگرش كاركنان نسبت به استفاده از اجبار در درمان بيماران رواني و ارزيابي آن در بيمارستان هاي منتخب روانپزشكي دولتي شهر تهران در سال 1394

Validation of the “staff attitude toward coercion use in treatment of mentally ill patients" questionnaire in selected public psychiatric hospitals of Tehran in 2015

زمينه و هدف: مطالعه حاضر با هدف معتبرسازي پرسشنامه نگرش كاركنان نسبت به استفاده از اجبار در درمان بيماران رواني براي كار در ايران و ارزيابي نگرش آنها در بيمارستان هاي منتخب روانپزشكي دولتي شهر تهران انجام شد. مواد و روش ها: مطالعه حاضر از نوع توصيفي تحليلي بود كه در سال 94 در سه بيمارستان از بيمارستان هاي دانشگاه هاي علوم پزشكي تهران، ايران و علوم بهزيستي و توانبخشي انجام شد. پرسشنامه مورد نظر در بين افراد مورد مطالعه توزيع گرديد كه در نهايت 273 پرسشنامه مورد استفاده قرار گرفت. براي تجزيه تحليل پرسشنامه مورد استفاده از روش تحليل عاملي تاييدي استفاده شد. همچنين به منظور بررسي نگرش افراد در مورد استفاده از اجبار از آزمون هاي تي-تست و ANOVA استفاده شد. نتايج: 61 درصد افراد شركت كننده در مطالعه را پرستاران و تنها 11 درصد آنها را پزشكان تشكيل دادند. يافته هاي اين مطالعه نشان داد سه عامل نهايي بدست آمده، 61/93 درصد واريانس كل جامعه را توضيح مي دهند كه اين ميزان از واريانس نشان دهنده انتخاب مناسب و بهينه سوالات مورد استفاده مي باشد. بين وضعيت تاهل با بعد توهين، بين متغيرهاي شغل و مدرك تحصيلي با ابعاد توهين و مراقبت و محافظت تفاوت آماري معناداري وجود داشت. نتيجه گيري: پرسشنامه بررسي نگرش كاركنان در باره بكارگيري اجبار در ايران از ساختار و روايي مناسب برخوردار است. نگرش جامعه مورد مطالعه تا حدي به سمت استفاده از اجبار متمايل مي باشد و لازم مي نمايد كه گام هايي در جهت تغيير نگرش ارائه كنندگان سلامت براي كاهش استفاده از اجبار برداشته شود.

Background: This study was conducted to validate the "staff attitude toward the use of coercion in the treatment of mentally ill patients" questionnaire and assessed their attitude in selected public psychiatric hospitals in Tehran city. Materials and Methods: This is a descriptive and analytical study which was carried out on three hospitals of Tehran University of Medical Sciences, Iran University of Medical Sciences and social welfare and Rehabilitation University in 2015. The questionnaires were distributed to the participants and finally 273 questionnaires were used. Data were analyzed using confirmatory factor analysis test. Moreover, ANOVA and independent t-test were applied to evaluate the participants' attitude on using coercion for treatment of mentally ill patients. Results: Study findings revealed that 61% of participants were nurse and 11% were physicians. According to the study results, three final obtained factors explained 61.93% of the total variance; this variance reflects the proper and appropriate selection of the questions. In addition, there were statistically significant differences between marital status and offending attitude domain; between job and education and offending attitude; and security and treatment domains. Conclusion: The current questionnaire has a high validity and reliability and is also appropriate for the context of Iran. The attitude of the studied participants was a bit towards using coercion in treatment of mentally ill patients. Therefore, it is recommended that authorities take some steps toward changing health services providers' attitude of using coercion