اثربخشي طرحواره درماني هيجاني بر شدت افسردگي و نشخوار فكري افراد مبتلا به افسردگي اساسي

Effectiveness of Emotional Schema Therapy on Severity of Depression and Rumination in People with Major Depressive Disorder

مقدمه: مدل طرحواره‌هاي هيجاني بر نقش نشخوار فكري و ساير طرحواره‌هاي هيجاني در افسردگي تأكيد زيادي دارد. اين مطالعه با هدف تعيين اثربخشي طرحواره درماني هيجاني بر شدت افسردگي و نشخوار فكري صورت پذيرفت. روش بررسي: پژوهش حاضر يك مطالعه‌ آزمايشي كنترل‌شده تصادفي با استفاده از طرح پيش‌آزمون- پس‌آزمون- پيگيري با گروه كنترل بود. از ميان بيماران مبتلا به افسردگي اساسي در بخش روانپزشكي بيمارستان امام حسين و مركز مشاوره رهيار استان تهران، 32 نفر بر اساس ملاك‌هاي ورود و خروج به روش نمونه‌گيري در دسترس انتخاب شدند و به طور تصادفي در دو گروه برابر آزمايش (16 نفر) و كنترل(16نفر) قرار گرفتند. گروه آزمايش طي 14 هفته تحت طرحواره درماني هيجاني قرار گرفت. در اين مدت براي گروه كنترل هيچ‌گونه مداخله درماني صورت نگرفت. پرسشنامه‌هاي افسردگي بك(BDI-II) و سبك پاسخ‌دهي نشخواري(RRS) به‌عنوان ابزار‌هاي سنجش در خط‌پايه اول و دوم، پس‌آزمون و پيگيري مورد استفاده قرار گرفتند. داده‌ها نيز با استفاده از تحليل واريانس آميخته و به‌وسيله نسخه 19 نرم‌افزار SPSS تجزيه و تحليل شد. نتايج: نتايج اين مطالعه نشان داد كه ميانگين نمرات افسردگي و نشخوار فكري در گروه آزمايش در مراحل پس‌آزمون و پيگيري در مقايسه با گروه كنترل به طور معني‌داري كاهش پيدا كرده است(01/0>p). نتيجه‌گيري: نتايج حاكي از آن است كه طرحواره درماني هيجاني مي‌تواند به عنوان مداخله‌اي موثر براي كاهش افسردگي و نشخوار فكري افراد مبتلا به افسردگي اساسي مورد استفاده قرار بگيرد.

Introduction: The emotional schema model emphasises on mind rumination and other emotional schemas in depression. This study aimed to determine the effectiveness of Emotional Schema Therapy (EST) on severity of depression and rumination in people with major depression disorder. Methods: This was a randomized controlled trial study using pre-test and post-test-follow up with the control group. Among all patients with major depressive disorder visited in Imam Hossein hospital and Rahyar clinic of Tehran, 32 patients were selected through inclusion or exclusion criteria and convenience sampling then they were randomly assigned into two equal groups; experimental (16 persons) and control (16 persons). Experimental group experienced 14 weeks of emotional schema therapy, while the control grouprecieved no treatment intervention. Revised Beck depression inventory (BDI-II) and ruminative response scale (RRS) were used in base lines, post-test and follow up as the assessment instruments. Data were analyzed by mixed analysis of variance via SPSS19 software. Results: The results of this research showed that the means of depression and rumination in the experimental group were reduced significantly in comparison with the control group in post-test and follow up (P<0.05). Conclusion: The study findings proposed that Emotional Schema Therapy can be used as an effective intervention in order to reduce the depression and mind rumination in people with major depressive disorder.