تاثير سلول‌هاي بنيادي مشتق از بافت چربي بر فاكتورهاي التهابي مؤثر در ترميم زخم ديابتي مدل حيواني

Influence of Adipose Derived Mesenchymal Stem Cells on the Effective Inflammatory Factors of Diabetic Wound Healing in Animal Models

سابقه و هدف: زخم‌هاي التيام نيافته مزمن ديابتي يكي از چالش‌هاي بزرگ پزشكي در جهان مي‌باشد. درمان با سلول‌هاي بنيادي به‌عنوان يك رويكرد جديد در مديريت چنين زخم‌هايي كه نياز به كاوش بيش‌تر دارد، در حال توسعه مي‌باشد. مطالعه حاضر به منظور بررسي اثر سلول‌هاي بنيادي مشتق از بافت چربي بر فاكتورهاي مهم التهابي مؤثر در ترميم زخم ديابتي مدل حيواني انجام شد. مواد و روش‌ها: سلول‌هاي بنيادي مزانشيمي پس از جداسازي از بافت چربي موش از نظر ماركرهاي سطحي اختصاصي CD34، CD90 و CD44 و پتانسيل تمايز به رده‌هاي سلولي تأييد شدند. سپس 106 سلول در ناحيه درم اطراف زخم ايجاد شده در موش ديابتي تزريق گرديد و بافت زخم از نظر بيان ژن‌هاي IL-10،IL-8 به وسيله q-PCR و هيستوپاتولوژي در روزهاي 3، 7، 14 و 21 مورد بررسي قرار گرفتند. يافته‌ها: ميزان بيان ژن IL-10 در گروه تيمار شده با سلول‌هاي بنيادي در مقايسه با گروه ديابتي بدون تيمار و گروه بدون ديابت در روزهاي 3، 14 و 21 افزايش معني‌داري (05/0< p) داشت در حالي‌كه بيان ژن IL-8 در اين گروه در مقايسه با گروه ديابتي بدون تيمار در روزهاي 7،14، 21 كاهش نشان داد. برررسي هيستوپاتولوژيكي بافت زخم‌ها نشان داد كه تيمار با سلول بنيادي سبب ايجاد ضمائم پوستي، عدم التهاب و حضور بافت گرانوله مي‌شود و به‌طور كلي فرايند التيام بهتر مي‌باشد. استنتاج: نتايج مطالعه حاضر نشان داد كه سلول‌هاي بنيادي مي‌توانند شاخص‌هاي التيام زخم را بهبود بخشند.

Background and purpose: Chronic non-healing diabetic wounds are a major medical challenge worldwide. Stem cell therapy has been developed as a new approach in the management of such wounds that need to be explored further. In the present study we aimed to evaluate the effects of adipose derived mesenchymal stem cells (ADSCs) on gene expression level of some important inflammatory factors involved in wound healing in diabetic animal model. Materials and methods: ADSCs were isolated from adipose tissue of mice and their stemness was identified in terms of specific cell surface markers (CD44, CD90, and CD34) and multi-lineage differentiation potentials. Then 106 stem cells were injected in dermis area around the wounds and the wound tissues were tested for the expression level of IL-8 and IL-10 genes and histopathological analysis at 3rd, 7th, 14th, and 21st days after treatment. Results: Expression level of IL-10 gene at days 3, 14 and 21 increased significantly (P <0.05) in the stem cell treated wound tissues compared to that in non-diabetic and diabetic groups without treatment. The expression of IL-8 gene showed reduction at days 7, 14, and 21 in the same treated tissues. Histopathological examination indicated that administration of stem cells led to skin appendages, lack of inflammation in the wound tissue, granulation tissue appearance, and a stronger overall healing. Conclusion: The present study indicated that stem cells could improve the indicators of wound healing.