بررسي ساختار جمعيتي Steindachner, 1897) Oxynoemacheilus angorae در رودخانه‌هاي قشلاق (استان كردستان)، سفيد برگ و گاماسياب (استان كرمانشاه) با استفاده از نشانگرهاي ريزماهواره

Population Structure of Oxynoemacheilu sangorae (Steindachner, 1897) in Gheshlagh (Kurdistan Province), Sefidbarg and Gamasiab (Kermanshah Province) Rivers Using Microsatellite Markers

سگ ماهي آنگورا، Oxynoemacheilus angorae ، از ماهيان آب شيرين و بومي ايران مي باشد. در تحقيق حاضر به منظور بررسي ساختار جمعيتي سگ ماهي آنگورا در رودخانه هاي قشلاق (كردستان)، سفيد برگ و گاماسياب (كرمانشاه)، از شش نشانگر ريزماهواره استفاده شد كه همگي پلي مورفيسم نشان دادند. متوسط تعداد الل و هتروزايگوسيتي مشاهده شده به ترتيب 14/33 و 0/82 به دست آمد كه حاكي از غناي اللي و تنوع ژنتيكي مناسب اين گونه در مناطق مورد بررسي مي باشد. در بررسي انحراف از تعادل هاردي- وينبرگ، 10 مورد از 18 تست مورد بررسي (سه جمعيت در شش جايگاه ژني)، انحراف معني دار پس از اعمال ضريب تصحيح بونفروني نشان دادند. در اين راستا، در برخي جايگاه¬هاي مورد مطالعه كسري هتروزايگوسيتي معني داري مشاهده شد. در بررسي شاخص هاي (Fst (0/033 و (Rst (0/04، تمايز ژنتيكي پاييني بين نمونه هاي مناطق مورد بررسي مشاهده شد. نتايج حاصل از آناليز واريانس مولكولي نيز نشان داد كه بالاترين ميزان تنوع مشاهده شده مربوط به درون جمعيت ها مي باشد. همچنين بالاترين ميزان فاصله ژنتيكي بين مناطق سپيد برگ و گاماسياب مشاهده شد. نتايج حاصل از دندروگرام UPGMA و مقادير فاصله ژنتيكي نيز نشان داد كه احتمالاً جمعيت هاي جدايي از سگ ماهي آنگورا در مناطق مورد بررسي وجود دارد.

Oxynoemacheilu sangorae is an endemic freshwater fish of Iran. In the present study, six microsatellite markers were used to investigate population structure of stone loach (Oxynoemacheilusangorae) in gheshlagh (Kurdistan), Sefidbarg and Gamasiab (Kermanshah) rivers. All of the applied loci showed polymorphism. The average numbers of allele and observed heterozygosity were 14.33 and 0.82 respectively, indicating proper allelic richness and genetic diversity of the species in studied regions. In studying deviation from Hardy-Weinberg equilibrium, 10 cases of 18 tests (3 populations in 6 loci) indicated significant deviation from the equilibrium. In this regard, significant heterozygosity deficiency was observed in some loci. In investigation of the indices of Fst (0.031) and Rst (0.04), low genetic differentiation was observed among the samples of investigated regions. Results from analysis of molecular variance indicated that most of the observed diversity was within populations. Also, the highest genetic distance was observed among Sefidbarg and Gamasiab. UPGMA dendrogram and genetic distance values showed that there are probably separate populations of Oxynoemacheilu sangoraein investigated regions.