تعيين ارتباط بين ديابت بارداري و سقط خودبخودي: يك مطالعه مرور ساختار يافته و متا آناليز

Association between Gestational Diabetes Mellitus and Spontaneous Abortion: A Systematic Review and Meta-Analysis

سابقه و هدف: شواهد ضد و نقيضي منتشر شده است كه نشان مي‌دهد ديابت شيرين بارداري خطر بروز سقط خود به خودي را افزايش مي‌دهد. با توجه به اين موضوع، هدف مطالعه‌ي مروري متاآناليز حاضر بررسي ارتباط بين ديابت شيرين بارداري با سقط خودبه‌خودي بود. مواد و روش‌ها: مقالات مرتبط با استفاده از جستجو در پايگاه هاي اطلاعاتي ملي و بين المللي از بهمن 1378 تا ارديبهشت 1395 شناسايي شدند. مقالات واجد شرايط بعد از كنترل ارزيابي كيفيت وارد مطالعه متا آناليز شدند. براي محاسبه هتروژنيسيته از آزمون كوكران تست (Q) و I2 استفاده شد. از آن‌جايي كه نتايج هتروژنيسيته بودند برا ي برآورد ارتباط بين ديابت شيرين بارداري با خطر ماكروزومي از مدل اثر تصادفي استفاده گرديد. همه آناليزها با استفاده از نرم افزار Stata انجام شد. يافته‌ها: براساس نتايج 26 مطالعه بررسي شده در 2280 زن باردار با ديابت شيرين بارداري، 481 نفر داراي سقط جنين بودند در حالي كه در 24145 زن باردار بدون ديابت شيرين بارداري، 2386 سقط جنين مشاهده شد. از آن‌جايي كه بين مطالعات هتروژنيتي وجود داشت (30.6Q=، 68.3I-square=، 0.001>P-value). براساس يافته‌هاي اين مدل، نسبت شانس كلي سقط جنين در گروه زنان باردار با ديابت شيرين بارداري 3 برابر بيش‌تر از گروه زنان باردار بدون ديابت شيرين بارداري بوده است (82/3، 38/2 با فاصله اطمينان 95 درصد، 01/3:OR). استنتاج: با كنترل و غربالگري مناسب زنان باردار از لحاظ ديابت شيرين بارداري شايد‌ بتوان احتمال سقط خودبه‌خودي را كاهش داد.

Background and purpose: Contradictory evidences indicate that gestational diabetes mellitus (GDM) increase the risk of spontaneous abortion (SA). Therefore, in a systematic review and meta- analysis we investigated the association between GDM and SA. Materials and methods: Relevant articles published between January 2000 and April 2016 were identified by a systematic search in national and international databases. Eligible studies were included in meta-analysis after quality assessment. We also determined the heterogenic index using Cochran’s test (Q) and I2. Based on the heterogenetic results, a random effect model was performed to combine the results. Stata software was used for data analyses. Results: A total of 26 studies was included in current meta-analysis in which SA was reported in 2280 pregnant women with GDM. But in 24145 pregnant women without GDM SA occurred in 2386. Significant heterogeneity was observed between the results (P< 0.001, I-square=68.3, Q=30.6). According to the findings, total odds ratio of SA among pregnant women with GDM was 3.01 times more than that in pregnant women without GDM (95% CI: 2.38–3.82). Conclusion: Appropriate control and screening for GDM in pregnant women could reduce the risk of SA.