شناسايي و اولويت بندي عوامل تاثيرگذار نت بهره ور فراگير (TPM) بر چابكي سازماني با رويكرد تصميم گيري چند معياره فازي

در بازار رقابتي امروز، توليد به موقع و پاسخگويي با سرعت مناسب به سفارشات، همچنين قابليت انعطاف شركت هاي توليدي براي توليد محصولات متنوع مورد نياز مشتريان امري ضروري به شمار مي آيد. شركت هاي توليدي براي بقاء در بازار بايد بتوانند توليدات خود را با استفاده از همه عوامل توليد با شرايط فوق به بازار عرضه نمايند. به اين منظور يكي از پر چالش ترين عوامل توليد، ماشين آلات و تجهيزات مي باشد كه آماده به كار نگه داشتن آنها براي توليد به موقع و تحويل سفارشات به مشتريان بسيار مهم مي باشد به اين منظور روش ها و سيستم هاي مكانيزه نگهداري و تعميرات(CMMS) به تنهايي پاسخگوي اين نياز نيستند، لذا چابك سازي اين گونه سيستم ها امري ضروري و لازم مي باشد. در دهه هاي اخير يكي از بهترين و پر كاربردترين راهبردهاي نت، نت بهره ور فراگير (TPM) است كه در آماده به كار نگه داشتن تجهيزات مورد توجه اكثر سازمان ها مي باشد. نت بهره ور فراگير (TPM) با استفاده از اصول و اركان كاربردي قابليت دسترسي؛ قابليت اطمينان تجهيزات را تا حد زيادي افزايش مي دهد. شركت هاي توليدي مي توانند با اولويت بندي اين اصول و اركان در پياده سازي آنها سرعت چابك سازي را افزايش دهند. در اين تحقيق پس از شناسايي و اولويت بندي كليه اصول و اركان نت بهره ور فراگير و مفاهيم چابكي سازمان هاي توليدي و با استفاده از نظرات خبرگان و غربالگري و با تعيين روابط بين عوامل و ميزان تاثير عوامل اصلي نت بهره ور فراگير بر افزايش قابليت هاي چابكي، بررسي و اولويت بندي آنها و ميزان تاثيرشان بر چابكي سازمان رتبه بندي شده اند.