ارزيابي بوم‌شناختي خوريات استان هرمزگان (خورهاي خمير، تياب و جگين) با استفاده از شاخص زيستي AMBI

اين مطالعه با هدف بررسي وضعيت بوم‌شناختي و ارزيابي تأثير فعاليت¬هاي انساني بر خوريات خمير، تياب و جگين با استفاده از شاخص زيستي AMBI طي يك ¬سال نمونه¬برداري صورت گرفت. در طول مدت زمان انجام اين مطالعه 165 آرايه بزرگ بي¬‌مهره كفزي شناسايي گرديد، كه شامل 7 شاخه كرم‌هاي حلقوي (65 آرايه)، نرم¬‌تنان (65 آرايه)، بندپايان (28 آرايه)، خارپوستان (3 آرايه)، مرجانيان (2 آرايه)، نمرته آ (1 آرايه) و نماتودا (1 آرايه) بودند. كرم هاي پرتار با فراواني 37/57% از فرواني كل، بيشترين تعداد گونه بزرگ بي مهرگان كفزي را به خود اختصاص دادند. ميانگين شاخص AMBI در تمام فصول نمونه برداري از 0/09±1/12 (فصل بهار) تا 0/15±5/08 (فصل پاييز) متغير بود. حداكثر مقادير AMBI مربوط به ايستگاه 6 (بهار: 0/81±4/12؛ تابستان: 0/56±5/01؛ پاييز: 0/15±5/08؛ زمستان: 0/38±4/42) و حداقل ميزان آن در ايستگاه¬هاي 7 (بهار: 0/09±1/12؛ تابستان: 0/07±1/24) و 1 (پاييز: 0/07±1/25؛ زمستان: 0/24±1/33) مشاهده شد. نتايج حاصل از وضعيت بوم‌شناختي خوريات مورد مطالعه بر اساس شاخص AMBI نشان داد كه خور خمير در طول سال در طبقات "اندكي آلوده" تا "نسبتاً آلوده"، خور تياب در طبقات "اندكي آلوده" تا "به شدت آلوده" و خور جگين در طبقه "اندكي آلوده" طبقه بندي شدند. نتايج نشان داد كه شاخص AMBI شاخص مناسبي براي تفكيك نواحي با حداقل تأثير فعاليت هاي انساني از مناطق تحت تأثير اين فعاليت ها مي باشد و مي تواند به عنوان ابزار مديريت قوي در برنامه¬هاي پايشي استفاده شود.