تاثير سطوح مختلف آهن بر برخي شاخص هاي رشد و تركيبات لاشه بچه تاس ماهي شيپ Acipenser nudiventris Lovetsky, 1828

The effect of different iron levels on some of growth indices and carcass composition in Ship Sturgeon Acipenser nudiventris Lovetsky, 1828 juveniles

تحقيق حاضر، به منظور بررسي اثر مكمل آهن خوراكي بر برخي شاخص هاي رشد بچه تاس ماهيان شيپ (A. nudiventris) انجام پذيرفت. در اين تحقيق يك گروه شاهد (فاقد آهن) و چهار گروه تيمار آهن (FeSO4 .7 H2O) با غلظت هاي مختلف (100، 200، 250 و 300 mg/kg) نظر گرفته شد كه به جيره نيمه خالص براي مدت 60 روز اضافه گرديد. تغذيه دستي در سه نوبت انجام پذيرفت. زيست سنجي ماهيان در پايان هفته چهارم و در انتهاي آزمايش صورت پذيرفت. نتايج نشان داد ماهياني كه از جيره غذايي 100 ميلي گرم آهن در هر كيلوگرم جيره بوده تغذيه شدند بيشترين افزايش وزن بدن را بدست آوردند. درحالي كه وزن ماهيان تغذيه شده با 300 mg/Kg افزايش چنداني نيافت. همچنين، بيشترين اندازه طول بچه ماهيان، SGR ،PER ،FE ،BWI % ،ADG، درصد بازماندگي، در ماهيان تغذيه شده با تيمار اول (100 mg/Kg) مشاهده شد. نتايج حاصل از اين تحقيق نشان داد كه وزن بچه ماهيان (4/64±48/85 گرم)، (SGR (0/043±1/51) ،PER (0/008±0/214) ،FE (2/023±53/54) ،BWI%(6/39±147/25، ميانگين رشد روزانه (0/015±0/485)، آهن‌ كبدي (0/103±18/06)، آهن موجود در عضلات (0/90± 10/01) و (HSI (0/35 ± 4/22 و درصد بازماندگي (7/69±91/11) بين ماهيان تحت تيمارهاي مختلف آهن اختلاف معني داري وجود دارد. كم ترين مقدار (FCR (0/071±1/87 در تيمار اول مشاهده گرديد ولي از نظر CF اختلاف معني دار آماري مشاهده نگرديد. حداكثر مقدار درصد پروتئين و حداقل درصد مقدار چربي لاشه به ترتيب در تيمار اول (0/62 ±63/44) و تيمار چهارم (0±10) مشاهده گرديد. نتايج حاصل از اين تحقيق مشخص نمود برخي از فاكتورهاي رشد بچه تاس ماهي شيپ، تحت تاثير آهن خوراكي از نوع سولفات فرو قرار دارند. در نتيجه، به نظر مي رسد كه در شرايط پرورشي و در محدوده وزني مورد نظر جيره حاوي 100 ميلي گرم آهن در هر كيلو گرم جيره مي تواند مطلوب تلقي گردد .

The present study was performed in order to evaluate the effect of complementary iron on some of the growth indices in Ship sturgeon (A. nudiventris) juveniles. One control group (iron free) and four iron (FeSo4 .7 H 2o) treatment groups with different concentrations (100, 200, 250, 300 mg/kg) were considered in this study. The diets were added to the semi-pure diet for 60 days. Hand-feeding was conducted three times per day. The biometric assessment of the fish was performed at the end of the fourth week and at the end of experimental period. Results showed that the fish fed with 100 mg/Kg iron possessed the highest weight while the weight of the fish fed with 300 mg/Kg had the was not so much increased. Furthermore, the maximum total length, SGR, PER, FE, % BWI, ADG and survivability rate were observed for the fish fed with the first treatment (100mg/Kg) at the end of the experimental period. Results also showed that the fish weight (48.85±4.64g), SGR (1.51±0.043), PER (0.214±0.008), FE (53.54±2.023), BMW% (147.25±6.39), the average daily growth (0.485±0.015), hepatic iron (18.06±0.103), available iron in muscles (10.01±0.09), HSI (4.22±0.35) and the rate of survivability (91.11±7.69) were significantly different between the juveniles fed with different concentration of iron. The minimum amount of FCR (1.87±0.071) was observed for the fish fed with the first treatment, however there was no significant difference for CF between the fish fed with different treatments).The maximum amount of protein percentage and the minimum amount of fat percentage in carcass composition were observed for the fish from the first treatment (63.44±0.62) and the fourth treatment (10±0) respectively. Results of this study determined that some of growth indices in the sturgeon juveniles are significantly affected by the dietary iron (ferrous sulfate). Therefore, it seems that the diet containing 100 mg/kg iron can be considered as optimum diet in rearing condition and for this weight range of fish.