نقش ساختار سني جمعيت در تقاضاي سرمايه‌گذاري خانوارها براي مستغلات

The role of population age structure in the households’ demand for real estate investment

تغيير ساختار سني جمعيت به وجود آمده در اثر افزايش شديد زاد و ولد ابتداي دهه­ي 1360، پيامدها و پرسش‌هاي متعددي را به دنبال داشته است. يكي از اين پرسش‌ها چگونگي تأثيرپذيري تقاضاي سرمايه‌گذاري خانوارها در مستغلات از تغيير ساختار سني در جامعه ايران است. مقاله­ي حاضر در پي يافتن پاسخي مناسب براي اين سوال، تابعي را براي سرمايه‌گذاري در مستغلات بر اساس مباني نظري اقتصادي تصريح مي‌كند كه يكي از متغيرهاي توضيح­دهنده­ي آن تغييرات ساختار سني جمعيت است. اين تابع به كمك داده‌هاي سري زماني سالانه 1345 تا 1385 به روش خودرگرسيون وقفه‌گستر( ARDL) در چارچوب روش ­­شناسي هم جمعي برآورد شده است. نتايج حاكي از آن است كه با افزايش نسبي جمعيت در گروه ميان‌سال جامعه، تقاضا براي سرمايه‌گذاري خانوارها در مستغلات افزايش مي‌يابد. اين تقاضا در 15 تا 20 سال آينده (سال‌هاي 1407-1412) كه متولدين اوايل دهه­ ي 1360 به محدوده سني 40 تا 44 سالگي مي‌رسند به اوج خود خواهد رسيد و از آن پس به تدريج كاهش خواهد يافت.

Changes in the population age structure of the Iranian society, due to the baby boom of the 1360’s had serious consequences and raised several questions. One is how the household demand for investment in real states is affected by such a drastic change in the population age distribution. In finding a suitable answer to this question, this paper specifies an investment demand function for real state that one of its explanatory variables is changes in population age structure. The specified function is estimated using ARDL approach, in line with the co-integration methodology, by the aid of time series data for the period 1345-1385. The obtained results suggest that an increase in the portion of middle age population leads to an increase in demand for real estate investment. In 15 to 20 years from now (1407-1412), when who were born in the first half of the 1360’s reach the age of 40-44, the demand for investing in real state will increase, thereafter will decrease gradually.