سنجش تاب آوري شهري در برابر خطر وقوع زلزله مطالعه موردي: شهر اردبيل

شهر اردبيل يكي از كانون هاي پر خطر از نظر احتمال وقوع زلزله در ايران است. اين مسئله تهديدي جدي براي پايداري توسعه اين شهر محسوب مي شود. هدف اين پژوهش سنجش ميزان تاب آوري شهر در برابر خطر وقوع زلزله هاي احتمالي است. اين پژوهش از نوع توصيفي- تحليلي و از نظر هدف، كاربردي است. بر اين اساس تاب آوري شهر بر مبناي 14 معيار در قالب 4 مولفه اصلي به روش دلفي و توسط 50 خبره ارزيابي شده اند. براي تجزيه و تحليل داده ها، از آزمون هاي t تك نمونه اي، فريدمن، كندال و تحليل مسير در قالب نرم افزار SPSS استفاده شده است. يافته هاي پژوهش نشان مي دهند كه وضعيت تاب آوري شهر اردبيل در برابر وقوع زلزله احتمالي در مجموع مولفه ها، با ميانگين 3/33 نامطلوب است. هم چنين ميزان تاب آوري شهر در حين وقوع و بعد از وقوع زلزله بسيار كمتر و در سطح 95 درصد معني دار است. از بين مولفه هاي چهارگانه، مولفه كالبدي با مجموع اثرات مستقيم و غير مستقيم 56/5 درصد آلفا را تبيين نموده و موثرترين مولفه در تاب آوري شهر اردبيل است. ابعاد چهارگانه تاب آوري، روي هم رفته توانستند 74/9درصد از تاب آوري شهر اردبيل را تبيين نمايند. در پايان و بر مبناي يافته هاي پژوهش و در چارچوب 4 مولفه اصلي، پيشنهاداتي براي تاب آور نمودن شهر در مقابل خطر وقوع زلزله هاي احتمالي در شهر اردبيل ارائه شده اند.