ارزيابي اثر افزايش سطح قيمت‌ها بر تغييرات رفاهي خانوارهاي شهري : رويكرد تغييرات جبراني و تابع ترجيحات

Evaluating the Effect of Increasing in Level of Prices on Urban Welfare: Compensatory Variation Approach and Preference Function

در اقتصاد ايران دولت هر ساله ميلياردها ريال صرف يارانه كالا‌هاي اساسي به منظور حفظ يا افزايش رفاه مصرف‌كنندگان مي‌نمايد. در مقابل افزايش نرخ تورم، ر فاه را كاهش مي‌دهد. در اين صورت دولت نيازمند معياري براي سنجش شدت تأثيرپذيري مصرف‌كنندگان از تورم است. هدف اين مقاله استخراج و محاسبه شاخص رفاهي تغييرات جبراني مبتني بر تابع مخارج AIDS و ارزيابي اثر رفاهي منفي ناشي از افزايش نرخ تورم بر رفاه مصرف‌كنندگان است. از اين‌رو در اين مقاله با برآورد سيستم معادلات تقاضاي AIDSبه روش رگرسيون‌هاي به ظاهر غيرمرتبط تكراري در دوره 1392-1354، هزينه رفاهي ناشي از افزايش قيمت‌ها در اقتصاد ايران محاسبه شده است. نتايج نشان مي‌دهد كه بر اساس معيار تغييرات جبراني در طي دوره 1392- 1354، براي جبران آثار رفاهي تورم يك خانوار با بعد4/5 نفر، ‌بايد ساليانه بطور متوسط 13 درصد مخارج كل به خانوارها پرداخت مي‌گرديد تا در سطح مطلوبيت اوليه باقي مي‌ماندند. محاسبه ضريب همبستگي معيار تغييرات جبراني با نرخ تورم ساليانه گروه‌هاي مختلف كالايي نشان مي‌دهد كه گروه‌هاي كالايي مسكن، خوراك و بهداشت و درمان به ترتيب با ضرايب همبستگي 96، 61 و67 درصد، بيشترين اثر رفاهي منفي را بر مصرف‌كنندگان شهري داشته‌اند.

The Iranian government spends billions of Rials for basic goods each year to maintain or Increase consumer's welfare level. Meanwhile the rise of inflation reduces their welfare levels. If the government attempts to compensate these negative effects a measure for assessing the severity of consumers' effectiveness is necessery. The purpose of this paper is to measure the negative welfare effects resulting from rise of inflation rate on the consumers' welfare through extracting and calculating compensating variation (CV) based on the AIDS expenditure function. The findings given the CV criterion reflects that in order to compensate the welfare effects (over the 1975-2013 period) the government should have paid on average 13 percentage of total expenditure annually to every urban household with size 4.5 person. Measuring the CV correlation coefficient with the annual inflation rate of different commodity groups indicate that the commodity groups of housing, Food and Health Care have the highest negative welfare effect with 96, 61 and 67 percent on the urban consumers respectively.