تخصيص بهينه درآمدهاي نفتي به صندوق توسعه ملي : تحليل بهينه‌يابي پويا

Optimal Allocation of Oil Revenues to National Development Fund: A Dynamic General Equilibrium Approach

هدف اين مطالعه تعيين سهم بهينه صندوق­ توسعه ملي از درآمدهاي نفتي مي­باشد. براي اين منظور در چارچوب مدل كينز- رمزي و تحت شرايط عدم اطمينان، يك مدل تعادل عمومي پويا طراحي و كاليبره شده و مسير بهينه پس ­انداز، سرمايه­ گذاري و مصرف درآمدهاي نفتي كشورمان براي دوره 1458-1394 در قالب سناريوهاي مختلف بهبود بهره‌وري استخراج شده است. نتايج اين مطالعه نشان مي­دهد نرخ بهينه سرمايه­ گذاري بر مبناي قاعده طلايي، معادل 15 درصد، نرخ بهينه پس‌انداز در صندوق 33 درصد، نرخ بهينه مصرف دولت معادل52 درصد از درآمد نفتي مي­باشد و حداكثر ميزان منابع ذخيره شده در صندوق طي دوره به 4/83 برابر درآمد اوليه مي­رسد. نتايج حاصل از بهينه‌سازي در قالب سناريوهاي مختلف نشان مي‌دهد با بهبود بهره ­وري، ريسك سرمايه­ گذاري كاهش يافته و نرخ بهينه سرمايه­ گذاري افزايش مي­يابد در نتيجه اقتصاد از ظرفيت­ هاي مناسبي براي مقابله با شوك‌هاي دائمي قيمت نفت برخوردار شده و نياز به اندوخته‌سازي منابع در صندوق و همچنين تبعات شوك‌هاي دائمي منفي قيمت نفت كاهش مي­يابد.

This paper tries to determine the optimal share of National Development Fund (NDF) in oil export income. To this aim, it develops and calibrates a dynamic general equilibrium model in the Keynes-Ramsey tradition under uncertainty condition. Optimal path of oil revenues allocation is derived for the period of 1394-1458 under different Total Factor Productivity (TFP) assumptions. The results show that golden rule saving rate in the NDF and government share in oil income are 15 and 52 percent, respectively and maximum reserves of NDF reaches to 4. 83 times of its initial level.