چارچوب تحليلي ريخت - گونه‌شناسي بافت‌هاي شهري از منظر كارايي انرژي : مطالعه موردي سپاهان‌شهر

Analytical Framework for Typo-Morphological Study of Urban Texture from Energy Efficiency perspective: Case of Sepahanshahr

بخش عمده‌اي از انرژي جهاني در شهرها به مصرف مي‌رسد و يكي از عوامل تاثيرگذار بر اين امر شكل بافت شهري است. با توجه به نقش ضوابط و مقررات شهرسازي در شكل‌دهي به بافت‌هاي شهري، تدوين چارچوبي به‌منظور افزايش كارآمدي اين ضوابط از منظر كارايي انرژي و همچنين به‌عنوان ابزاري براي ارزيابي و ارائه الگوهاي توسعه ضروري به نظر مي‌رسد. در راستاي نيل به اين هدف، پژوهش حاضر نخست با شيوه مرور متون و تحليل اسناد كتابخانه‌اي، به استخراج شاخص‌هاي ريخت‌-گونه‌شناسي و پارامترهاي تاثيرگذار بر مصرف انرژي از انديشه‌هاي صاحب‌نظران مي‌پردازد و سپس با روش تحليلي-تطبيقي، پنج مقياس كاربردي را با تاكيد بر گونه‌شناسي بافت‌هاي شهري از منظر كارايي انرژي تبيين مي‌نمايد. در پايان، به‌ منظور تبيين اين فرآيند، بافت مسكوني سپاهان شهر در مقياس واحد همسايگي از طريق برداشت ميداني و مدل‌سازي انرژي مورد ارزيابي قرارگرفته و بر اساس الگوي ريخت-گونه و ميزان مصرف انرژي، به ‌صورت كمي-كيفي كدبندي گرديده است.

As urban regulations shape the urban texture, they are very important from the perspective of energy efficiency. This paper is a typo-morphological analysis of urban textures in terms of energy efficiency. Based on the literature review, a few typo-morphological indicators are proposed to evaluate the energy efficiency of urban fabrics as regards their energy efficiency performance. These indicators are applied to the residential texture of Sepahanshahr to evaluate its morphological pattern and energy consumption